Bir vesile ile

Bursa’ya her gittiğimizde

hep Melek Halamda kalırdık...

Derya daha o zaman küçücüktü

halakızı ilkokuldaydı

şimdi boyunca çocukları var

kendine benzeyen.

İki katlı mütevazi bir mahalle evi

alt katta Bulgar Göçmeni Saniye Hanım ve kocası

üç çocuklu kiracıları

üst katta hala ile enişte

unutmak mümkün değil

sofraya gelen

közlenmiş patates birde erişte...

Biz çocuklar yer yatağında yatardık

ne de güzel deliksiz uyurduk

sabah fişek gibi zıpkın gibi kalkardık...

Arka bahçede birkaç üzüm asması

havada öyle güzel ki

ciğerlere temiz hava

mümkün değil insanı kasması...

Çok cana yakın insanlardı

epey oldu

peş peşe rahmetli oldular

anılar ise taptaze kaldılar...