GAZEL
Mest-i nâzım kim büyüttü böyle bî-pervâ seni
Kim yetiştirdi bu gûnâ servden bâla seni
Bûydan hoş rengten pâkîzedir nâzik tenin
Beslemiş koynunda gûya kim gül-i ra’nâ seni
Güllü dîbâ giydin ammâ korkarım âzâr eder
Nâzenînim sâye-i hâr-ı gül-i dîbâ seni
Bir elinde gül bir elinde câm geldin sâkiyâ
Kangısın alsam gülü yahut ki câmı ya seni
Sandı olmuş ceste bir fevvâre-i âb-ı hayât
Böyle gösterdi bana ol kadd-i müstesnâ seni
Ben dedikçe böyle kim kıldı Nedîmi nâtüvân
Gösterir engüşt ile meclisteki mînâ seni