Sırtındaki kıl heybede
yalnızlık somun ekmek
bozlağı ve kedisiyle
hep kendine indi Metin
........
.........
...........ürkek
hiç kimse-ydi hiç-i gördü
yangınlardan geçti Metin
bir acıyla sevişerek
dışım yandı söndür beni
(Adam Sanat, 93)
Not :Şairin varislerine saygı nedeniyle eksiktir. Şiirin tamamı için Kitabını satın alınız.