MEVLAM VERMİŞ

Kimi cahil iken kimisi derya,
Rahman Rabbim cana farklı hâl vermiş.
Gerçek olan ölüm! hayatsa rüya,
İradeye  zihin ayak el vermiş.

Yürüyüş başlıyor ilk adım ile,
Kini! muhabbeti geliyor dile,
Acıyı tatlıyı yer bile bile,
Zehirli arıdan kula bal vermiş.

İnsan yalnız olmaz hayat yolunda,
Sevdaya düşünce eşi kolunda,
Heyecanla atar kalbi solunda,
Neslin devamına teşne bel vermiş.

Cüzi iradesi kendi elinde,
Bata çıka yüzer hayat selinde.
Güzel kelam çirkin sözde dilinde,
İnsanlığa farklı lisan dil vermiş.

Ömür dediğimiz çileli yolmuş!
Yaşanmış ne varsa o kader olmuş,
Tomurcuk gül olan açılıp solmuş!
Biten sermayedir kula yıl vermiş.

Çöl kurak sıcak dağlarsa serin
Tepeye çıkınca kuruyor terin
Masmavi göllerde dipler pek derin
Hem sıcak hem serin esen yel vermiş

Şairim saymakla bitiremedim!
Nefsimi hizaya getirmedim!
Ham kaldık bir türlü yetiremedim!
Mevlam tutunacak kula dal vermiş.

Mehmet Demirel 16.09.2021