MEVLANA

MEVLANA 


Şemsi bir şule saçar sema hep döne döne
Âleme bahş olunan feyz ile döne döne

Derğâhın kapısında Şems bile yakarırmış 
Bağrından doğan ayda fanîler paklanırmış 

Mevlâ na tamam etmiş aşkını bunca dile 
Hükmü mü geçmeyecek Dünya dönmese bile

Neyin kavı neydi ki ruhundan üflemese
Âlem diz çöker miydi mütmain eylemese.

Mevla na âkil eder aşkından tadmayana
Bilgeden sayarlar mı feyzinden almayana

O tende Bir'den içre ilâhi sedâ varmış
Kamışlar sızağından ummanlara akarmış

Cihânın mecnunları duyup da gele gele
Yine de kul kalırlar ağyara bile bile

Neyin kavı neydi ki aşk ile üflenmese
Fani diz çöker miydi mütmain eylenmese

Ferinin fanusunda çırpınır pervâneler
Aklanıp ayıktılar bir bir o divâneler .

Neyin kavı neydi ki aşk ile üflenmese
Fani diz çöker miydi mütmain eylenmese