( Not: Mevlit’in bu bölümünün Süleyman Çelebi tarafından yazılmadığına dair görüşler vardır. )

Allah adın zik edelim evvelâ
Vacib oldur cümle işde her kula

Allah adın her kim ol evvel ana
Her işi âsân ider Allah ana

………………..

Aşk ile her kim ki dinlerse bunu
Açıla gönlünde rahmet gülşeni

Amine Hâtûn Muhammed ânesi
Ol sadeften oldu ol dür dânesi

Çünkü Abdullah’dan oldu hâmile
Vakt erişdi hafta vü eyyam ile

Hem Muhammed gelmesi oldu yakın
Çok alâmetler belirdi gelmedin

Şol kitablar içre söylenen haber
Zahir oldu vü göründü sertser

………………….

Ol gece kim doğdu ol Hayr-ül beşer
Anası anda neler gördü neler

Her ne kim göründü ise gözüne
Hem dahî vâki olanı özüne

……………………

Toğduğun bildirdi ol halka temam
Ne dediğin işid imdi ey hümâm

Dedi gördüm ol habibün ânesi
Bir aceb nur kim güneş pervanesi

Berk urup çıkdı evimden nagehân
Göklere irdi vü nur oldu cihan

îndi göklerden melekler sâf sâf
Kabe gibi kıldılar evim tavaf

Hem hava üzre döşendi bir döşek
Adı Sündüs döşeyen anı melek

Üç alem dahi dikildi üç yire
Her birisi eydeyim nire nire

Mağrib ü maşrıkda ikisi anın
Biri damında dikildi Kabe’nin

Bildim anlardan ki ol halkın yeği
Kim yakın oldu cihâna gelmeğ

Çünki bu işler bana oldu yakın
Ben evümde otururken yalnuzın

Yarılıp dıvâr çıkdı nâgehân
Üç bile huri bana oldu ayan

Çevre yanuma gelip oturdular
Mustafâ’yı birbirine muştular

Erdi huriler bölük bölük buğur
Yüzleri nûrından evüm doldı nur

Dediler oğlun gibi hiçbir oğul
Yaradılalı cihan gelmiş değül

 

Fâilatün Fâilâtün Fâilün