MEYİL

MEYİL

Hayat, bir deniz ise kıyısı ölüm imiş

Yüzmeye mecal var mı, vurmadan sahiline 

Beni suda tutacak, tahtadan salım imiş

Binsem de gidemem ki kalırım el eline

 

Doğmuşuz, ölüyoruz oyalandık dünyada

Biliriz yıkılacak sonunda, bu dünya da

Yoldu yolcuydu derken kalmasaydık rüyada

Gerçeğe uyanmadan takıldık hayaline

 

Açtın kapadın gözü geçti koca bir ömür

Kalbin Tanrı parçası, değil ki soğuk demir

Kırıldıkça güçlen de, göz yaşınla et tamir

Kapılma, sen nefsinin hiç bitmeyen seline

 

Şimdi bir bana baktım bir de kendi hâlime

Gönlüme sığdırdığım evlad u ayâlime

Bir avuç toprak imiş kavuştum ikbâlime

Anlayamam insanın bu âleme meyli ne?