Mihr-i ruhuñla dilde kimüñ tâze dâgı var

Tâb-ı çerâg-ı şems ü kamerden ferâgı var

 

Zülfüñ hamında haddüñi hûrşîde virmezin

Şem’i n’ider şu kimse k’anuñ şeb-çerâgı var

 

Âh itme na’l-i esbi nişânın görüp dilâ

Şâyed kimesne işide yirüñ kulagı var

 

Lâle çemende başı açuk kıpkızıl deli

Sevdâ-yı hâl-i yâr ile muhtel dimâgı var

 

Câm-ı şarâb-ı nâb gibi dil-rübâ kanı

La’lîn tutagı dür dişi gülgûn yañagı var

 

Bâkî gözinden eyle hazer sorma leblerin

Zinhâr gâfıl olma şarâbuñ yasagı var