130.
Fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün
Remel - . - - / - . - - / - . - - / - . –
01. Mübtelâ-yı derd-i ‘ışk olan devâyı n’eylesün
Cevr-i dil-berden safâ süren vefâyı n’eylesün
02. Şerbet-i hecrüŋ içen vasluŋ şarâbın istemez
Bâde-i gam nûş ėden câm-ı safâyı n’eylesün
03. Kimseden çün-kim kenâr-ı vasl-ı yâra çâre yok
Gark-ı bahr-i ‘ışk olanlar âşinâyı n’eylesün
04. Seyr-i mir’ât-ı ruh-ı pâküŋde ‘âlem egleyen
Dostum âyîne-i ‘âlem-nümâyı n’eylesün
05. ‘Âşık oldur ten libâsından geçüp başın vėre
Ėy VUSÛLÎ er olan tâc u kabâyı n’eylesün
01
Aşk derdine tutulan devayı ne yapsın; sevgilinin eziyetiyle sefa süren vefayı ne
yapsın? 02
Ayrılık şerbetini içen kavuşma şarabını aramaz; gam şarabını içen de sefa
kadehini ne yapsın? 03
Aşk denizine dalanlar dalgıcı ne yapsınlar? Zira yârin kavuşma kıyısına
kimseden bir çıkar yol yok. 04
Dostum! Temiz yanağının aynasının seyrinde âlemi avutan, dünyayı gösteren
aynayı ne yapsın? 05
Ey Vusuli! Âşık, beden elbisesinden geçip başını verendir; er olan tacı ve
kaftanı ne yapsın?
Hakan TAŞ, VUSÛLÎ [ö. 1592], DÎVÂN [İnceleme-Metin-Çeviri-Açıklamalar-Dizin], T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3308 KÜLTÜR ESERLERİ Ankara 2010