Müje çeşmimde gûyâ âteşin mismârdır sensiz 

Reh-i nezzâreye nevg-i nigâhım hardır sensiz

 

Hayâlin düşte görmek ârzû-yı dîde-icândif 

Göz açmak hâbdan her subhdem duşvârdır sensiz

 

Reh-i kuyunda hemrâh olsa da geh pes gider geh pîş 

Ki benden gâlibâ sayem dahi bizardır sensiz

 

Kıyametler kopar her göz yumup açı nca çeşmimde 

İki cânibde müjgânım saf-ı peygârdır sensiz

 

Havasa âb ü tâbi nükhet-i rûyun verir yohsa 

Şemîm-i bûy-ı gül dûş-ı dimağa bârdır sensiz

 

Belîg'e nûş-ı camı dest-i lûlfun hoş güvâr eyler 

Güzergâh-ı gelûya mevc~i bade hardır sensiz

 

(BüyükTürk Klasikleri, c.VIlI, s. 360-361)

 

 

Yenişehirli Mehmed Emin Belig 18 yy Hayatı ve Edebi Kişiliği