Nefs-i Mülhime 

Osmanlıca yazılışı: Nefs-i Mülhime:  ملهمه نفس

Nefs  نفس  (enfüs, nüfûs) :)  Arapça kökenli bir sözcüktür ve ruh, can, hayat. İnsanın yeme, kendi, şahıs.  Asıl, maya, cevher. Bir şeyin tâ kendisi. Döl-suyu anlamlarına gelir.

Mülhime Arapça kökenlidir ve Arapçadaki “lhm” kökünden gelir. İlham ve ilham edilmiş anlamına gelen mulham ملهم  ve mülhime sözcükleri “ iham “ kökünden türemiş sözcüklerdir.  Mülhime kelimesi "yutturma, ilham verme" anlamına gelen ilhām إلهام  sözcüğünün ifˁāl vezni ve mefˁuludur. [1]

Bu nedenlerle nefs-i mülhime:  ملهمه نفس nefsine, benliğine ilham veren, nefsine ilham verilmiş anlamlarına gelir.

Tasavvufta Mülhime Mertebesi ve Nefsi Mülhime

Nefs-i mülhime nefs mertebelerinin ve en üst seviyesi insan-ı kamil olan tasavvuftaki yedi aşamalı mertebelerin üçüncü mertebesidir. Bu mertebeye ulaşan talip ( derviş adayı salik, öğrenci )  EMMARE  mertebesini ve LEVVAME   mertebelerini aşmış ve mülhime mertebesine erişecek kadar nefsini terbiye etmiş veya tasavvufta üçüncü mertebeye kadar yükselebilmiş artık derviş sayılabilecek düzeye erişmiş demektir.

Nefsini terbiye yolunda emmare mertebesinde iken bir şeyi sevebilmeyi ve nefsinin kötü yönlerini tanımayı öğrenen talip, levvame mertebesinde nefsinin kötülüklerinden kurtulma ve kötü nefsine karşı dirayet gösterme yolunda bir hayli aşama göstererek mülhime mertebesine ulaşmış demektir. LEVVAME  mertebesinde iken zaman zaman nefsinin şehevi ve hayvani arzularına kapılma zaafına düşen derviş bunlardan kurtulabilmiş ise artık nefsinin hayvani ve şehevi arzularına hiçbir şekilde uymuyorsa nülhime mertebesine erişmiş demektir. Mülhime aşamasına eren dervişe gerektiği zaman Allahü teâlâ’dan ilhamlar gelmeye başlar. Artık gönlüne hakikatler ilham edilmeye başlanmış, kötülüklerden arınmış bir nefse sahip olmuştur.

Mülhime mertebesi benlik arzularından kurtulmanın başarılabildiği bir aşama olmaktadır. Benliğin heva ve hevesleri alt edilmiş,  dervişe ilim ihsan edilmeye başlanmıştır. Mülhime mertebesine erişen derviş,; ilim, doğruluk, tevazu, gayret, cömertlik, sabır ve şükür ihsanlarına kavuşmuş olan derviştir.  Bu nefis âlim olanların nefsidir.

Mülhime makamına kalbine nefsin kötü hevesleri, şeytani arzular ve fesat fikirleri gelmez. Hatta bu makama eren ihvanlar artık nefsin bu isteklerinden tat ve lezzet almaz olur.

Mülhime makamı tasavvufta ilhamlar ve sırlar makamıdır. Allah dilerse bu makama eren dervişine bir takım sırlar ve ilhamlar bahşedebilir. Mülhime makamına erebilen kimselere salih (ıahlaklı, dini yasaklar ve emirlere uyan kişi ) nazarıyla bakılır. Salih kimseler yani mülhime makamına ermiş olanlar ölümden sadece hesap verme nedeni ile korkan kimselerdir. Bu kimseler helale ve harama çok dikkat ederler

KAYNAKÇA 

[1]https://www.etimolojiturkce.com/kelime/m%C3%BClhem