Münacât Örnekleri ve Türleri

Münacât Örnekleri ve Türleri

 

Çünki sen âyine-i kevne tecellâ eyledin
Öz cemâlin çeşm-i âşıktan temâşâ eyledin

Ma'ni-i lâhûtunu nâsûtta izhâr için
Âdem'e sûret verip ta'lîm-i esmâ eyledin

Cümle mektûmâtını halvet-serây-ı gaybının
Zîver-i levh-i şühûd ettin hüveydâ eyledin

Küll-i mutlak eyleyip cüz'-i mukayyedden zuhûr
Sûret-i her katreyi mir'ât-ı deryâ eyledin

Eyleyip her zerreyi bir âşık-ı Mûsâ-talep
Kâinâtı gark-ı envâr-ı tecellâ eyledin

Gösterip levh-i ademde bî-adet nakş-ı bedî'
Sırrını a'yâna bu sûretle ifşâ eyledin

Gark edip Fir'avn'ı bahr-i pür-hurûş-ı hayrete
Feylesof-ı akl-ı hikmet-dânı rüsvâ eyledin

Bir nefesle Meryem'i dem-sâz-ı Cibrîl eyleyip
Rûh verdin kâleb-i mevhûma İsâ eyledin

Cennet-i dîdardan sahrâya saldın nâgehân
Âdemi şûrîde-i hicrân-ı Havvâ eyledin

Kanda varsa bir Halîl-i akdesin der-hâl onu
Mancınîk-ı aşk ile nîrâna ilkâ eyledin

Muhlisîn-i âsitân-ı kurbunu teşrîf için
Her mahalde bin belâ hâzır müheyyâ eyledin

Nâri-i ulvî-nijâdı yerde edne'l-halk edip
Hâkî-i üftâdeyi göklerde a'lâ eyledin

Kef-dırâz ettin Zelîha'yı visâl-i Yûsuf'a
Yûsuf'u sîlî-zen-i dest-i Zelîhâ eyledin

Perde-i dîdârın oldu şiddet-i fart-ı zuhûr
Kendini çeşm-i dil ü cân içre ihfâ eyledin

Gülsitân-ı hüsnü feyz-âbâd-ı âşûb etmeğe
Sû-be-su hûn-ı dil-i âşıkla iskâ eyledin

Aklı mecnûn eyleyip dârü'ş-şifâ-yı aşkta
Kays'ı zencîr-i ülfet-i gîsû-yı Leylâ eyledin

Her reg-i berg-i teri bu gülşen-i îcâdda
Cûybâr-ı feyz-i isticlâya mecrâ eyledin

Perde-i zülf-i bütândan gösterip bin şu'bede
Dilleri zünnâr-bend-i kayd-ı sevdâ eyledin

Mehd-i îcâda vürûd için mevâlid-i selâs
Ümmehât-ı çârı dem-sâz-ı nüh âbâ eyledin

Kâfiri meşgûl-i dünyâ, zâhidi ukbâ-pesend
Âşıkı berhem-zen-i dünyâ vü ukbâ eyledin

Hem ene'l-Hak söyledin zîr-i leb-i Mansûr'dan
Hem cezâ-yı töhmet-i Mansûr'u icrâ eyledin

Dil-fedâ-yı sûret-i mekr eyleyip bî-dilleri
Mubtelâ-yı nakş-ı dîvâr-ı kilîsâ eyledin

Nârdan güller bitirdin sengden mâ'-i ma'în
Çûbdan izhâr-ı ejderhâ-yı Mûsâ eyledin

Hikmetin her kanda iş'al eylemişse bir çerâğ
Şeş cihetten lâ-yu'ad pervâne peydâ eyledin

Eyleyip feyz-i vücûdun nefh-i Îsâ'dan zuhûr
Mürde-i sad-sâle-i nâ-bûdu ihyâ eyledin.
 

       Yenişehirli Avni

 

kamu âlemün ulu Çalab’ı 

Ki kulundur kamu beg ü çelebi

 

Tapuna kul kapuna sâyildür 

Bay u yohsul u hem velî vü nebî

 

Göçüren konduran kışı vü yazı

Giçürensin hemîşe rûz u şebî

 

Ay u gün nice togar u tulınur

Kimse bilmez bu sun’-ı bü’l-acebi

 

Çün kamu müşkil iş sana âsân

Yâ İlâhi İlâ metâ ta’abî

 

N’iderüz sini sevmeyen gönüli

Ya seni anmayan lisân u lebi

 

Şuna kim senden olmaya tevfîk

N’eylesün aslı vü ulu nesebi

 

Ne nasîb egleme içinde şunun

Ki sınug ola i’tikâdı kabı

 

Tapunı istemege i matlûb

Girü tapundan isterüz talebi

 

Seni bulan muhib n’ider iy dost

Dahı şâzı vü işret ü tarabı

 

İ Hakîmü müsebbibü’l-esbâb

Nedür it tuş necâtumuz sebebi

 

Be-visâl-i meşâyih-ı abrâr

Be-firâk-ı heme yetîm ü sabî

 

Kullarun kemteridür İsmâ‘îl

Ne var Ümmî Kemâl ise lakabı

 

Tapuna yalvarur koma mahrûm

Rahmetünden bu abd-i bî-edebi

 

Kıl münâcât u hâcetini kabûl

Be-kemâl-i Muhammed-i Arabî

 

Çün buyurdun hadîs-i kudsîde

 

Yavuzer, Hayati (1997). Kemal Ümmi Divanı. Doktora Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi. 416-418.  

 

       KEMAL ÜMMİ ,

 

Şehrâh-ı muhabbet ki, tarîk-i ezelimdir

Ser-menzil-i aşk, eski mekân u mahâlimdir

Yoldan koyan ammâ beni tûl-i emelimdir

Bu çâk-i girîbana sebep kendi elimdir

Hep çekticeğim kendi cezâ-yı amelimdir

 

Yazık bana kim, bunca zaman olmadım irşâd

Kaldım heves-i şâdî ile dehrde nâşad

Kangı amelimle olayım lâyık-ı âzâd

Destimde ne tesbih ü zebanımda ne evrad

Hep çekticeğim kendi ceza-yı amelimdir

 

Hakk vermiş iken bu dîl-i bîmâra şifâyı

Ben gayrdan ümmîd ederim derde devâyı

Yersem de eger, sîneme bin tîr-i belâyı

Dahleyleyemem keşmekeş-i kavs-i Kazâyı

Hep çekticeğim kendi ceza-yı amelimdir

 

Bir dürlü değil ma'siyetim kâbil-i ta'dad

Her dem ederim bin güneh ü cürm nev-icâd

Kendimdir eden kendime kimden kime feryâd

Ben eylediğim cürmü kime eyleyim isnâd

Hep çekticeğim kendi cezâ-yı amelimdir

 

Yâ Rab beni etmezsen eğer affına şâyân

Bâr-ı günehim çekmede sıklet çeke mîzân

Sen bendene ihsân edesin ben sana isyân

Vallâhi kulun eyleyemem kimseye bühtân

Hep çekticeğim kendi cezâ-yı amelimdir

 

Bahşet güneh-i Vâsıfı yâ Rab, koma mahzûn

Urma yüzüne, neyse kusûru kala mektûm

Pinhân u ayân hazretine cümlesi ma'lûm

Yok kimselerin sun'u karâr-dâde-i mefhûm

Hep çekticeğim kendi cezâ-yı amelimdir

 

 

MÜNACAT

 

Bəndəyə əl tutan sənsən, ilahi,

Yoxdur səndən başqa onun pənahı.

Olmuş-olacağı sənsən yaradan,

Sənin kərəminə möhtacdır insan.

Lütf elə, əlini mənə də uzat,

Mənə öz qovğamdan özün ver nicat.

Sənsən, pərvərdigar, hər bir muradım,

Səndən hasil olar hər bir muradım.

Mərhəmət görərsə səndən bir insan.

Nə göydən qorxar o, nə də ulduzdan.

Sən varkən ehtiyac yoxdur göylərə.

Asiman var ikən kim baxar yerə.

Varkən bu dünyada hər cürə büsat,

Behiştdə nə üçün axtaraq həyat?

Inanma ki. cənnət burdan şən olsun,

…….

……                  

 

 

 

 1

Münâcât Be-Kâdi’l-Hâcât

 

 fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün

 

 I

 1. Kalmasun dilde hayâl-i mâ-sivâ

 2. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 3. Olsun endîşem visâlün dâ’imâ

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 II

 1. Cümle eşyâda tecellîn nûrı var

 2. Bu mazâhirde zuhûrun âşkâr

 3. Rü’yete cân ü dile vir iktidâr

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 

 III

 1. Cümle şey fânî vü vechün lâ-yezâl

 2. p¼U£ Ì¡v– q½'dür buna dâl

 3. Eyledi her şeyde dil seyr-i cemâl

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 

 IV

 1. Yandı cân-i zâr nâr-i fürkate

 2. Bizde ise yok tahammül hasrete

 3. Koma fürkatde irişdür vuslata

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 V

 1. Varlıgumı cümle nâ-bûd eyledüm

 2. Varlıgum yoklukda mevcûd eyledüm

 3. Mâ-sivâdan kat’-i maksûd eyledüm

 239

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün

 VI

 1. Sâmî-i dil-haste olmışdur garîb

 2. Derde dermân itmege sensin tabîb

 3. Eyle ana şerbet-i vaslun nasîb

 4. Yâ İlâhî ‘aşk-i pâkünle senün