Yazıda “Mutlu Prens  The Happy Prince and Other Tale Oscar Wilde’nin    “romanı hakkında bilgiler, romanının özeti,  romanın konusu, ana fikri,  romanın kahramanları,  “Mutlu Prens  The Happy Prince and Other Tale  “romanın olay örgüsü,  romanın yazarı, “ Oscar Wilde’nin    “hayatı, “Mutlu Prens  The Happy Prince and Other Tale Oscar Wilde’nin    “ şahıs kadrosu  yazarın diğer romanları, eserden alıntılar yer alır.  Eser hakkında yorumlar,  romanın anlatım tekniği, yazarın bakış açısı, romanın tekniği, romanın türü, çevrildiği diller, eserin basım yılı, basım hikâyesi, yazar ve eseri arasındaki, eserle yazarın biyografisi arasındaki alakalar incelenmiştir.

 

 

Mutlu Prens İngilizce özgün adı ile The Happy Prince and Other Tale Oscar Wilde’nin  1888 yılında yayımlanan öykü derlemelerinden oluşan kitabının adıdır.

 

Eser içerisinde bulunan  beş adet öyküden oluşmaktadır.  Eserdeki öyküler  şunlardır:  Mutlu Prens, Harika Fişek, Bencil ve Dev, Bülbül ve Gül, Vefalı Dost

 

Bu Öyküler, 19. Yüzyıldaki İngiltere’yi  ve ülkedeki sınıfsal farklardan dolayı oluşan çatışmaları, toplumun ikiyüzlü, ahlaksızlık ve bencilliğine getirilmiş eleştirileri,  çürüyen ahlaki değerlere  sahip  kendini beğenmiş aristokratlara  ve sevgisizliğe  duyulan öfkeyi  dile getiren öykülerden oluşur.

 

Eser beş hikâyeden oluşmasına rağmen Esere adını da vermiş olan Mutlu Prens hikâyesi bu eser içerisindeki en tanınmış öyküdür.  . Öykü, bir prensin altın heykeli ile onun dostu olan bir küçük kırlangıcın, şehirlerinde yaşayan fakirlere ve ezilenlere yardım etme çabalarını anlatan dokunaklı kurgusu ile oldukça çok sevilmiştir.  Bu  “Öykü, kimi eleştirmenlerce kapitalist ideolojilerin bir eleştirisi olarak da yorumlanır.” [1]

 

Eser pek çok dile çevrilmiş dünya çocuk edebiyatının klasikleri arasına girmiştir. Eserin Türkçeye yapılan ilk çeviri 1938 yılında Bahtiyar Prens olarak çevrilmiş,   sonraki çevirileri ve baskılarında ise eserin adı Mutlu Prens olmuştur.  Oscar Wilde bu kitabı kendi çocukları için yazmış,[2]  eseri  ise arkadaşı Carlos Blacker’e ithaf etmiştir. [3]

 

Eser hakkında çizgi filmler ve animasyonlar yapılmış  eser  müzikal çocuk oyunları haline de çevrilmiştir.  [4]

Bu eser MEB tarafından ilköğretim iiçin Okunması Gereken Yüz Temel Eser içerisine almış, okurlara tavsiye etmiştir.

 “İçerdikleri hikaye ve masallarla çocuklara iyiliği, kötülüğü, adaleti, paylaşmayı, empati kurmayı, doğayı sevmeyi, kalabalık içinde birey olabilmeyi anlatan bu kitaplar, akıcı anlatımları ve birbirinden güzel çizimleriyle öne çıkıyorlar.” Arka Kapak:

 

 

Şehrin  hâkim bir yerinde  uzun bir sütun üstünde   Mutlu Prens’in heykeli vardı. Herkes o heykele hayran olup  kalırdı. Bir gün, bir  kırlangıç o heykelin altında    gecelemek istedi.  Tam o sırada üzerine damlalar dökülmeye başladı. Dikkatli baktığında,  düşen damlaların, yağmur değil Mutlu Prens’in gözyaşları olduğunu gördü.

Kırlangıç ona  niçin ağladığını sordu. O da: “Canlıyken, gözyaşının ne olduğunu bilmezdim.  Herkes bana ‘Mutlu Prens’ derdi. Böyle yaşadım ve  öldüm. Artık bir ölünün heykeliyim.  Olduğum bu yüksek yerde şehrimin tüm çirkinliğini ve sefaletini görüyor ve o yüzden ağlıyorum” dedi : “Bir ev görüyorum. Yaşlı bir terzi kadın, delik deşik olmuş elleri ile kraliçenin şeref nedimelerinin en güzelinin elbisesine ateş gülleri işliyor. Hasta oğlu ateşler içinde yatıyor. Ona içirecek ırmak suyundan başka bir şeyi de yok.”
diye devam etti ve Mutlu Prens, kılıcının sapındaki kırmızı ya­kutu kırlangıca vererek  o yoksul aileye götürüp vermesini istedi. Kırlangıç  gagasıyla yakutu götürüp, uyuklamış bulunan kadıncağızın yanına bırakıp, tekrar Mutlu Prens’in yanına geldi.  Ertesi gün  kırlangıç “Ben Mısır’a gidiyorum.” deyip vedalaşmak istedi. Mutlu Prens ise ona: “Şehrin diğer ucunda, tavan arasında bir genç adam görüyorum. Tiyatro için oyun yazıyor. Ancak o kadar çok üşüyor ve açlıktan o kadar ıstırap çekiyor ki bitirebileceği şüpheli.” diyerek, bu gece de yanında kalmasını ve yakut gözle­rinden birisini sökerek, o genç adama götürmesini istedi. Kırlan­gıç önce reddetti ise de prensin ısrarına dayanamayarak bu dile­ğini de yerine getirdi.

Ertesi gün yine, kırlangıç gideceğini söyledi. Mutlu Prens, bu gecede kalmasını rica etti ve ona, aşağı köşede duran küçük “Kibritçi Kız”ı anlatmaya başladı: “Kibritlerini suya düşürdü ve hepsi mahvoldu. Eğer eve biraz para götürmezse babası onu dövecek. Ayakka­bısı ve çorabı yok ve minik başı da çıplak. Diğer gözümü de sök ve ona ver.” dedi.

Kırlangıç, dediklerin yaptı ve diğer gözü de sökerek, küçük kıza götürdü. Geri döndüğünde, Mısır’a gitmekten vazgeçmiş­ti. “Sen artık körsün. Seni bırakıp gidemem.” diyerek, Prens’in ayakla­rının dibine kıvrılıp yattı. O günden sonra da Mutlu Prens’in gözü olarak, her tarafı gezip dolaştı. Zenginlerin zevk ve eğlenceli dün­yaları ile yoksulların perişan hallerini gelip Prens’e anlatıyordu.

Bir gün Prens: “Değerli altınla kaplıyım, onu tabaka tabaka sök çıkar ve fakir halkıma ver.” dedi. Kırlangıç denileni yaparak, altını fakirlere dağıttı.
Kış ilerledikçe kırlangıç gittikçe daha çok üşümesine rağmen, Prens’i terk etmedi. Çünkü onu çok seviyordu.
Ancak, günün birinde öleceğini anladı. Ölüm Evi”ne gidece­ği için Mutlu Prens’le vedalaşmak istedi. “Elini Öpeyim.” dedi. Mutlu Prens de, “Seni çok seviyorum, bu nedenle çık ve dudaklarımdan öp.” dedi. Söyleneni yaptı. Mutlu Prens’i dudaklarından öptü ve ayaklarının dibine düşüp öldü.
Aynı anda heykelin içinden bir çatırtı geldi. Mutlu Prens’in kurşundan olan kalbi ikiye ayrılmıştı.
Ertesi sabah erkenden, belediye başkanı ve üyeleri heykelin yanından geçerken ne kadar harap olduğunu görüp kaldırılması için emir verdiler.
Kaldırılan heykel, bir fırında eritildi. Sadece kurşun kalbi eritmeleri mümkün olmadı. Kurşun kalbi, ölü kırlangıcın da yattığı bir kül yığınının üzerine attılar.
“Bana şehirdeki en değerli iki şeyi getirin.” diye Tanrı, melekle­rine emir verdi. Melekler de ona kurşundan kalbi ve ölü kuşu getirdiler. Tanrı onları görünce “Doğru seçim yapmışsınız; çünkü cennet bahçemde bu küçük kuş sonsuza dek şakıyacak ve altın şehrimde Mutlu Prens bana şükredecek.” dedi.

 

Oscar Wilde Hayatı 

1854-1900 yılları arasında yaşayan İrlanda asıllı Oscar Wilde, kısa ömründe, düşünceleri, yapıtları ve yaşam biçimiyle en çok tartışılan yazarlarında arasında gelir. Katılığa ve durağanlığa karşı, başkaldırıcı bir estetiğin savunucusu olan Oscar Wilde, güzelliğin en görkemlisinin sanatta olduğunu, yaşamın, güzelliklerin yaşanması olduğunu söylemiş, böyle yaşamaya, böyle yazmaya çalışmıştır.[5]

 

---