Müzedeki Afrodit

Kaç bin yıl öncesinden kim bilir kim sanatkâr

Giydirmek için seni pürüzsüz bir mermere

Usta elleriyle sert taşı sabırla yontar

Güzelliğin yükselsin diye daha göklere

 

Bir esinti ak eteğinin dalgalarından

Savrulup gider etrafa, kokusu bir başka

Doğduğun köpüklü denizlerin diyarından

Mest olunmaz mı toplayıp getirdiğin aşka

 

Sen güzelliğinin farkında mağrur Afrodit

Sen küllenmiş kalpleri dahi alevlendiren

Sen yalanlarına bilerek inanılan mit

Sen zaman hırçın davransa da daima diren

 

Şimdi uzak olsan da mozaik salonundan

Heyhat, olmasa da her iki kolun bacağın

Vazgeçmiş değil gibisin hiç aşk oyunundan

Alev alev yanmakta her bir köşe bucağın

 

                                  Erden Ender GÜNER