NÂKÂFİ
NÂKÂFİ
Nasıl şerheyleyim ben derdimi, icâd nâkâfi,
Dua nâkıs, tazarru bi-eser, feryâd nâkâfi
Melekler, burclar ger kılsalar imdâd, nâkâfi,
Gamım levh-i semâya eylesem inşâd, nâkâfi!
Felâket görmemişsin, derdimi eylersin istihfâf
Felâket olsa lâyıktır, bu halka sendeki evsâf
Kifâyet gösterip ey eyleyen irâd, nâkâfi
Acep hûn-ı dil-i mecrûhumu sen mey mi zannettin?
Sadâ-yı makberi bir na‟ra-i heyhey mi zannettin?
Veyahut kendini âlemde sen, bir şey mi zannettin?
Bugün ben yazdım, elbette yazar ahfâd nâkâfi
Evet, tarz-ı kadîm-i şi‟ri bozduk, her ü merc ettik
Nedir şi‟ri hakîki safha-i irfâna dercettik
Bu yolda nakd-i vakti cem‟i kuvvet birle harcettik
Bize gelmişti zirâ meslek-i ecdâd nâkâfi.
Ne dersen de, eminim ben bu yolda sermediyetten
Ölür, lâkin cihânda kimse mahvolmaz hamiyetten
Gelen imdâd kâfidir bana irfân-ı milletten,
Ne rütbe olsa da tab‟ımda isti‟dâd, nâkâfi (Hep Yahut Hiç, s. 129-130
