NE KALDI

                 NE KALDI?

Kavuşmayı beklerken kaç mevsim geldi geçti,
Ne takvimlerde yaprak ne gözümde yaş kaldı.
Saçlarıma kar yağdı, gençlik kuş oldu uçtu,
Yürekte ince sızı anlamsız telaş kaldı.

Vurgundum gülüşüne, gönlümü sana verdim,
Âlem umrumda değil, sendin düşüncem, derdim,
Şu üç günlük dünyada murat almak isterdim,
Kırık, dökük umutlar, hayal kaldı, düş kaldı.

Düşürdün yüreğimi kara sevda közüne,
Esirindim yalansız endamına, nazına,
Masumiyet bir başka yakışırdı yüzüne,
Aklımda o gözlerin, birde hilal kaş kaldı.

Mutluluk Kafdağı’nda, vuslat bir Anka kuşu,
Yerimde olsa idi çatlardı sabır taşı,
Bıktım hayra yormaktan gördüğüm her bir düşü,
Sen gittin bahar bitti, hazan kaldı, kış kaldı.

Huzur, neşe kalmadı artık, yüzüm gülmüyor,
Ne yapsam çaresi yok, bil ki yerin dolmuyor,
Pişmanlıklar faydasız, giden geri gelmiyor,
Yorgun argın bir gönül, bir çileli baş kaldı.

İsmail GÜL