Ne temâşâ-yı gül ü ne çemen ister âşık

Ne temâşâ-yı gül ü ne çemen ister âşık

Sînede bir meh-i gül-pîrehen ister âşık

Var dimâğında şemîm-i hat-ı anber-bûyun

Sanma kim nâfe-i müşk-i Hotan ister âşık

Olmuş üftâde-i çâh-ı zekânın bî-çâre

Uzatıp zülfüne destin resen ister âşık

Zerd olup gitmededir çehresi altun gibi kim

Nakd-i cân vermeğe bir sîm-ten ister âşık

Şi'r-i Vehbî diyerek sana gazel arz etmiş

O nezâketle lebinden sühan ister âşık

Sünbülzade Vehbi Hayatı