Önce harika olanlar sonraları hep sıradanlaşır.
Bu ikilemi yasatan o şeyin sıradan olmasıyla alakalı da olabilir önce harika tanısı koyanın aslında kendisine sıradan bırakmasıyla alakalı olabilir.
Işte hep değişkendir insanın bakış ve yargıları.
Çokta yargılanmamalı, malum kainatı içinde taşıyan tek varlık insandır.
Kainat sisteminde işleyiş mertebelerinde canlı cansız, soğuk sıcak dereceleri olduğu gibi siyah beyaz veya bir elmanın çekirdeği de aynen insanda da vardır.
Zira dünya bile insanın uzantısıdır tıpkı cennet ve cehennemin insan malzemesinden yapıldığı gibi...
O nedenle kimi menfaate göre şekil alır kimi şeylerin harikalığından dolayı menfaati bayağılaştırır.
Bunu da hayvanlar üzerinden misallendirmek mümkün fakat idrake meal ne gerek diyerek geçmek en güzeli.
Yani bir şey biri için dünyalar değeri iken diğeri için anlamsızdır, tozdan daha aşağıdır.
Anlamsızlık ve harikalık eşya da değildir iste o yorum zat-ı muhteremin algısındadır.
O nedenle değeriniz kimsenin insiyatif edeceği merhamete terkedilmemelidir.
Zehra Asuman