Nefs-i hevâya ittibâ’ etdim

 
Nefs-i hevâya ittibâ’ etdim
 Zenbimi desem sığmaz beyâna
 Râh-ı merdâna girmiş idim hoş
 Sebeb bulamadan gitdim yabâna
 Dîvâne gönlüm çün hevâlandı
 Düştü gavgayı hubb-i zamâna
 Beş on nisây ı itdim tezevvüc
 Geldim bu yüzden pek çok lisâna
 Nâsdan kaçarken eyledim hultât
 Nefs-i emmare buldu bahâne
 Doğdu anlardan bî-aded evlâd
 Verdiler siklet rûha cenâna.118
 
 
Kuddûsî, Dîvân, s. 166.