Nefs-i huzur, hapsi vicdan

Karşı komşu bağırdı,
Damdan düşmüş bizim oğlan,
Koştum oğlanın yanına,
Ağzında var, bir ton kan..
Şaştım önce tabi,
Sonra imdat diye '' Bağırdım''
Baktım kimse gelmiyor,
Bağıramadım sandım, yırtınırcasına haykırdım..
Yine kimse gelmedi,
Belli dedim, bunlar ölmüş ruhların bedenleri,
Bunları, acilen kefenlemeli..
Ambulans geldi ordan,
Oğlan gitti gidecek..
Ağlasam mı dedim, elime ne geçecek..
Ağladım yine de,
Malum, vicdanı kaybetmemek gerek.
Girdik ara yollara,
Hemşireler pansuman yapmakta..
Ayarı yok tabi şoförün,
Gaza sonuna kadar basmakta,
Tepemizde bir siren çalıyor,
Araçlarsa kaçmakta.
Vardık tabi hastaneye,
Biraz uzun sürsede,
Tam gireceğiz kapıdan,
Oğlanın gözleri gitmekte,
Oğlan rahmetli oldu,
Döndük tekrar mahalleye..
Baktım, kimsenin halen umrunda değil,
Dedim, Ey vicdan ey! Şeytanın önünde, eğil..