Ey sevda şehrinin yerlisi!
Ey gönül evinin en hünerlisi!
Neredesin?
Neresindesin şimdi hayatın?
Hangi anında yaşıyorsun zamanın?
Hani vardı ya bir eski sevda bahçesi,
Duruyor mu hala yine yerli yerinde?
Yoksa yeller mi esiyor artık üzerinde.
Yine gün doğuyor mu bir gülüşünle gökyüzüne?
Yine baktığında eriyor mu dağların karı?
Hala parlıyor mu gözlerinin içinde ay ışığı?
Bense gurbette biçare;
Durmadan gözyaşı satın aldım kaderden.
Tükendi hep gülüşlerimin sermayesi,
Gülemez oldum kederden.
Bilemezsin, şimdi hangi resmimi çiziyor hayat!
Hangi renge boyanıyor ömrüm.
Kurşun gibiydi yokluğun,
Deldi geçti canımı,
Tutmaz oldu elim ayağım.
Kendimle dövüştüm yere düştüm,
Yıkıldım hırpalandım.
Sonra yeniden dönüştüm.
Nerede, hani kalbimin tozunu alan yüreğin?
Nerede, şefkatle sunduğun ab-ı hayat?
Kurudu dilim dimağım.
Ey sevda şehrinin yerlisi!
Ey gönül evinin en hünerlisi!
Neredesin?
Neresindesin şimdi hayatın?
Hangi anında yaşıyorsun zamanın?
Cemil Baştürk