Gazel
Nev-bahâr oldı sabâ mevc-i çemen gösterdi
Deşti ezhâr ile nakş itdi peren gösterdi
Hâce-i bülbül olup müşterî-i kâle-i bûy
Şâhid-i goncaya zerrîn semen gösterdi
Zeyn idüp şimdi şükûfeyle bahâr etrâfı
Gülşeni kâse-i fağfûr-ı Yemen gösterdi
Câ-be-câ tâze benefşe çıkarup rûy-i zemîn
Nev-demîde hat ile vech-i hasen gösterdi
Sînesin arza kılup çâk-i kabâdan hûbân
Cûlar âyine-sıfat safvet-i ten gösterdi
Nûş-i câm itmeğe ağzın aradım dil-dârın
Bir şeker hand-i tebessümle dehen gösterdi
Mutrib-i bezm-i gül oldum diyü gülşende hezâr
Nağme bâbında niçe san‘at ü fen gösterdi
Deşt-i pehnâ-yı me‘ânîyi tekâpûda Belîğ
Dûr-bîn-i kalemim meşk-ı suhan gösterdi
Müjde erbâb-ı dile dîdeler olsun rûşen
Rûyin ol mâh-ı nevin çerh-i kühen gösterdi
Geldi mahdûmı sa‘âdetle veliyy-i ni‘amın
Itr-ı hâk-i kademi şehri Hoten gösterdi
Pertev-i sümm-i semendiyle o hûrşîd-i kerem
Şem‘-i ikbâlimizi şu‘le-fügen gösterdi
Ergun, Sadeddin Nüzhet (1945). Türk Şairleri. C. II.İstanbul. 815.