NEYLEYİM?

Kırmızı güzeldir şanlı bayrakta

Gönderde olmayan al'ı neyleyim?

Kökün hikâyesi yansır yaprakta

Ben orman isterim, çalı neyleyim?

Menzile götüren yollar güzeldir

Hakk'ı zikreyleyen diller güzeldir

Çiçeklere durmuş dallar güzeldir

Meyvesi olmayan dalı neyleyim?

Aktıkça çoğalsın birlik çeşmesi

Zordur üstekinin alta düşmesi

Sabırla mümkündür kulun pişmesi

Petekler tarumar, balı neyleyim?

Beş vakit ezanlar kutlu çağrıdır

İlticamız yalnız Hakk'a doğrudur

Tecelli mekânı kulun bağrıdır

Duaya kalkmayan eli neyleyim?

Bugünden umut yok, dünü özledim

Gece derin kuyu, günü özledim

Ben bende değilim, beni özledim

Sazlar paramparça, teli neyleyim?

Çoğunun kıblesi paraya dönük

Kalp gözümüz kördür, ferimiz sönük

Şahsiyet teneke, etmez bir fenik

Namazsız, niyazsız kulu neyleyim?

İslâm kutlu çatı, namaz direktir

Hakikat yolunda rehber gerektir

En büyük kılavuz temiz yürektir

Hakk'a götürmeyen yolu neyleyim?

Makamlar, mevkiler yemdir insana

Ömür hakikatte demdir insana

İman karanlıkta şemdir insana

Parayı neyleyim, pulu neyleyim?

Dolup boşalmıştır, dünya bir duldur

Hakk'a aşinadır, insan bir kuldur

Yürümesini bil, hayat bir yoldur

Bekârlık sultanlık, dulu neyleyim?

Bir ömür koysan da hiç dolmaz küfen

Kimine mülk düşer, kimine kefen

Ölümsüz olmayı bulamadı fen

Gönülden üryanım, çulu neyleyim?

Ecel terlerini döken benim ben!

Kanlı gözyaşları döken benim ben!

Boynunu dal gibi büken benim ben

Ömürden düşülen yılı neyleyim?

Dünya bir ormandır, insan bir çalı

Arılar yiyemez yaptığı balı

Kimlere yâr olmuş dünyanın malı?

Götüremediğim malı neyleyim?

Yaşadığın günün kıymetini bil!

Ağlayanın gözündeki yaşı sil!

Bizler de gideriz çaldığında zil

At öldükten sonra nalı neyleyim?

Hikmetleri gören göz gerek bize

Puslanmamış ayna, öz gerek bize

Namus addedilen söz gerek bize

Hakkı söylemeyen dili neyleyim?

Haktan uzaklaşan saç baş yolmuştur

Tövbe eylemeyen pişman olmuştur

Söyle, aramayan neyi bulmuştur?

Yârin olmadığı ili neyleyim?

Anlayan bulunmaz, söylesen boşa

Çoktan dönüşmüştür vicdanlar taşa

Engel olmak müşkül gözdeki yaşa

Çekmekten usandım, zül'ü neyleyim?

Ömür kum saati, akıp gidiyor

Dünyaya her gelen bakıp gidiyor

Dost zannettiklerim sokup gidiyor

Bülbüle cevreden gülü neyleyim?

Dünya bir meyhane, peymaneyim ben

Kanadı tutuşmuş pernaveyim ben

Yolunu kaybetmiş divaneyim ben

Kazım, ördeğim yok; gölü neyleyim?

Yer çekiyor bizi, bir boşluktayız

Ya gece yarısı ya kuşluktayız

Elde cam şişeler bu taşlıktayız

Yanmış yıkılmışım, külü neyleyim?

M. NİHAT MALKOÇ