NOT

Parçalanmış ellerimden kayıyordu elleri
Akıttığım gözyaşlarından besleniyordu uçurum çiçekleri
ve
Taş ve sopalarla saldırdılar gençliğime
Çiğnediler bütün gökkuşağı renklerimi
 Haziranımı yedi martılar, tam gamzesinden
Gözleri büsbütün deryayı canlandırdı, deniz gibi
Teninde temizlendi şehrin çirkin kokusu
Papatya gibi
Ve ellerinin dokunmuşluğu var bileklerime
Şanslı hissediyorum, saklı gökyüzüm
Renklerine sarılıyorum yokluğunun
Üşüyorum her gece ayazında.
Varlığını bütünüyle arzularken parmaklarımda
Saklama benliğini şehrin kuytularına
Ve
Arsızlığım tutuyor sahil kenarında
Düşlüyorken seni, unutuyorum
Verdiğim bütün sözleri cehenneme bırakıyorum
Aşkından tutuşmuştum, köz kalıyorum.
Ve
Gözlerinden söz alıyorum umutlarıma
Dokunma, unuttuğum yanaklarıma
Ellerin değmeyeli sevilmez oldu
Dudaklarım,
Yaşlanmaktan, yaslanmak görmedi kulaklarıma
Sarılmak vefasız bir eylem oldu kollarıma

NOT:
Umudum,
Umutsuzluğum,
Kıskanç bir denizkenarında
Ellerime dokunmanı arzuluyorum.
 
 
 
                                                                  EMİR MİTHAT