Mef‘ûlü fâ‘ilâtü mefâ‘îlü fâ‘ilün
Muzâri‘ – – + / – + – + / + – – + / – + –
1. ol cân tabîbi haste dile etmedi meded
yıllarla yollar üstine yatup dedüm meded
2. almazsa tañ mı ‘aynına eşküm cihân suyın
bahr-i muhîte hîç bulunur mı kenâr u had
3. nece tahammül ede gözüm yaşına beden
nîl ü furâta ola mı bir kabza hâk sed
4. mir’ât-ı dil gubâr-ı kederden çün oldı sâf
terk eyleyüp kabâyı n’ola geyse bir nemed
5. yer gök götürmez oldı sirişkümle âhumı
hey yeri gögü yaradan allâh hây meded
6. gülzâr-ı hatt-ı dilberi seyr eyle ey göñül
reyhân deste deste biter gül demed demed
1 Yıllar boyu yollar üstünde yatıp yardım diledim; (ama o) can tabibi
(bu) hasta gönlüme (dönüp) bakmadı.
1a cân tabîbi: taş bagırlu A.
2 Gözyaşım dünyanın sularını hiçe sayarsa şaşılır mı? Hiç okyanusun
(gözyaşlarının) ucu bucağı olur mu?
3 Bedenim gözyaşlarıma nasıl karşı koysun? Hiç, bir avuç toprak, Nil ve
Fırat’a set olur mu?
3b nîl ü furât: hîç iki seyl A.
4 Gönül aynası (artık) keder tozundan arındı; artık kaftanı bırakıp keçe
giyse şaşılır mı?
5 Ey yeri göğü yaratan Allah’ım yardım et! Gözyaşımla ahıma yer gök
tahammül edemez oldu.
6 A gönül, sevgilinin ayva tüylerinin güllüğünü seyret; orada fesleğen
deste deste, gül, demet demet yetişir.
Ömer ZÜLFE, HECRÎ Kara Çelebî Muhyi’d-dîn Mehmed [ö. 1557], DÎVÂN, Ankara 2010, https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10618,hecripdf.pdf?0