Mef‘ûlü fâ‘ilâtü mefâ‘îlü fâ‘ilün

 

Muzâri‘ – – + / – + – + / + – – + / – + –

 

1. ol cân tabîbi haste dile etmedi meded

 yıllarla yollar üstine yatup dedüm meded

2. almazsa tañ mı ‘aynına eşküm cihân suyın

 bahr-i muhîte hîç bulunur mı kenâr u had

3. nece tahammül ede gözüm yaşına beden

 nîl ü furâta ola mı bir kabza hâk sed

4. mir’ât-ı dil gubâr-ı kederden çün oldı sâf

 terk eyleyüp kabâyı n’ola geyse bir nemed

5. yer gök götürmez oldı sirişkümle âhumı

 hey yeri gögü yaradan allâh hây meded

6. gülzâr-ı hatt-ı dilberi seyr eyle ey göñül

 reyhân deste deste biter gül demed demed

 

1 Yıllar boyu yollar üstünde yatıp yardım diledim; (ama o) can tabibi

(bu) hasta gönlüme (dönüp) bakmadı.

 1a cân tabîbi: taş bagırlu A.

2 Gözyaşım dünyanın sularını hiçe sayarsa şaşılır mı? Hiç okyanusun

(gözyaşlarının) ucu bucağı olur mu?

3 Bedenim gözyaşlarıma nasıl karşı koysun? Hiç, bir avuç toprak, Nil ve

Fırat’a set olur mu?

 3b nîl ü furât: hîç iki seyl A.

4 Gönül aynası (artık) keder tozundan arındı; artık kaftanı bırakıp keçe

giyse şaşılır mı?

5 Ey yeri göğü yaratan Allah’ım yardım et! Gözyaşımla ahıma yer gök

tahammül edemez oldu.

6 A gönül, sevgilinin ayva tüylerinin güllüğünü seyret; orada fesleğen

deste deste, gül, demet demet yetişir.

 

 

Ömer ZÜLFE, HECRÎ Kara Çelebî Muhyi’d-dîn Mehmed [ö. 1557], DÎVÂN, Ankara 2010, https://ekitap.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/10618,hecripdf.pdf?0