Ölmeden Ölmek

Yolculuktan haberim yoktu benim! 
...sıradan bir gündü...
Dedi annem:
-''...ben herhalde gitmeliyim'' dediğinden
neyi kastettin sen? 
...böyle bir şey dememiştim hiç ona! 
Böyle bir şey...
acaba...! ?

Ansızın karardı dünya gözleri! 
Oysa gündüzdü henüz! 
Sanki sadece benimki kaydı! 
Sanki sadece benimki battı! 
Yaşam hızlandı bir an! 
Görüyordum hayatın aktığını! 
Yaşıyordum ölümün süzdüğünü! 
Duyuyordum her şeyi! 
...sıra gelmişti bana! 
O hemen oradaydı! 
...tam benim karşımda! 
Bana dikmişti siyah gözlerini! 
''Çok sabırlı ol'' dedi! 
''...güneşi görmeyeceksin bir daha''!

Biliyordum her şeyi! 
Gitmeliydim...tanıyordum ölümü! 
...hiç yabancı gelmedi! 
Sanki hep -doğduğum günden beri
tanıyormuşum onu! 
Nasıl oldu da unuttum bunca yıl! 
Şimdi artık çok geç! 
Bitti her şey güzelim! 
Haydi...her şeyden...geç!

Bekliyordum her an! 
Görüyordum ömrümün son anları
damlıyordu dibsiz siyah bir sona! 
...gitmeliydim, biliyordum sonumu
amma nasıl...
nerede...ne zaman...! 
Acaba bir depremin ağırlığı altında...! 
-bunları düşündüğüm şu an bile...! 
Acaba bir adımın yanlış yere atılması...! 
Acaba bir ilacın yanlış yere satılması...! 
Acaba bir lokmanın takılması...! 
...bir elektrik teli okşaması...! 
...bir günün banyosunda aniden
hayatın kaslanması...! 
...nefesin bir küvette boğulması...! 
Acaba bir çığlığın gökten düşüp patlaması...! 
...yada bir yangında...
kıvrılıp kül olması...! 
Acaba bir taksi'...! 
...yada sarhoş bir çift...! 
Balayına çıkıyorlar sanki...!

Yolculuk çatmıştı! 
...yaşam...hızlanmıştı! 
Sakin olmak mümkün değildi bir an...! 
Çünkü o oradaydı! 
O beni bekliyordu soğuk soğuk! 
Ben...hazırlanma telaşındaydım! 
Saniyeler geçiyordu durmadan! 
Böylece üç gece geçti...üç gün! 
ve ölüm
ama hiç eskimedi! 
...yaşamın her anında tazeydi! 
Ben hatırlamıştım o üç günde
tüm otuz iki senelik ömrümü! 
Şimdi dört yaşımdayım! 
Çünkü dördüncü sabah -nasıl oldu bilmedim
sanki her şey bitti! 
Sanki o gitmişti! 
Harikaydı...ben bağışlanmıştım! 
Gerçi bir gün dönecekti çaresiz
amma o sabah yine
güneşim doğdu benim! 
Gözlerim açıldı tekrar ışığa! 
...parlıyordu dünya! 
...ben bağışlanmıştım! 
Kalmalıydım, biliyordum yaşamı! 
Bilmeliydim
...seviyordum yaşamı!

7 Ekim 1997