ÖLÜLERİN ŞARKISI( önceki şiiri okumalısınız)
24.05.2017ÖLÜLERİN ŞARKISI
Kimileri zincirleri boyunlarına takardı,
Kimileri ayaklarına
Fark etmezlerdi, hepsi aynı şarkıyı
Kader diye bir diğerine satardı
Şarkılar söylenirken, binlerce ağızda
Umut serilmişti ritimle, bir karanlıkta, bir yağızda
"Fırsatları ele geçirirken başka eller
Yapılamaz fırsatsız, başka eserler
Tutunamayan eller değildir, tembeller
Gerçeği gözler önüne serip, savaşmaktan vazgeçenler
Uçsuz bucaksız bir denizde, boşa kürek çekmeyenlerdir
Ölüler"
Kral şarkıya uymuyordu.
"Uçsuz bucaksız bir denizde,
Kendi boyunlarına pranga takan ölüler,
Savaşıp da kaybedenlere göre,
Kendi tembelliklerine köleler."
Ölüler bir hışımla krala baktı
Ölülerin diyarında, bir ölü diğerine ne yapardı
Bomboş gözlerle bakardı.
Ölüler
"Nereye gittiğini bilmeden, alınır mı hiç yol
Küreklere dayanır mı, bilinmezliği çeken kol"
Kral
"Nereye gittiğini bilerek, nasıl bulunur bilinmeyen yol
Görülenlerin gücüyle değil, görülmeyenlerin kudretiyle kalkar kol"
Ölüler
"Biz kimsesizleriz, ölüme akıp giderken damarlarımızdaki kan
Kimse kurtarmaya çalışmadı bizi, sen de bizi ölüler diye an"
Kral
"Siz kimsesizler değilsiniz, kimsesiz hiç kimse yoktur dünyada
Siz kendini kimselerin içinde kaybedenlerdensiniz,
Kimseye ihtiyaç duymaz insan, kendisinin varlığını tattığında
Kimliksiz karaktersiz bir şeydir insan, kendisini unutup
Başka kadehlerden, yaşamayı aradığında."
Ölüler
"Biz bittik, kim gelse aramıza o da katılır kervanımıza
Sen nasıl düştün de geldin, bizim bize ait merdanımıza"
Kral
"Beni aşk getirdi ölüler ülkesine o götürür
Her aşık, yaşarken biraz ölüdür,
Ölümü tatmadan, yaşamın zevkine varılmaz
Ölümü tatmayan yaşayan
Öldüğünde uyandığına inanan
Yaşamanın tadını çıkardığını sanan bir ölüdür.
Gün gelir, diğer ölüler gibi o da aynı şekilde gömülür.
Onun için diğerlerine benzeyen bir kader örülür.
Gözleri süzülür, defteri ölünce dürülür.
Aşıkların defteri kapanır, ölümü ilk tattıklarında
Gerçekleri bir yana bırakıp, aşkın hayaline sahip kaldıklarında
Kapanan defterin kapağına ne yazılırsa boşuna
Üstünde aşk yazar, ve aşk
Açar kapağını elbet, okuyacak olana"
Ölüler
"Kaltakların ve pezevenklerin peşinde öldük biz
Aldatıldık da aldatılanların arasına gömüldük biz
Senin sevgilin nasıl seni bir başkasıyla aldatmaz
Aşkını bir başkasını daha güzel görüp de satmaz."
Kral
"Benim sevgilim, beni ancak benimle aldatabilir.
Benim aşk saydığım kutsala, ihanet edebilir.
Aşkın yansımasını kendi üzerine çekebilir,
O yansımayı aynada görmeden, nasıl bir başkasını sevebilir
O kadar emek vermiş, emeklerinin sonunu görmeden nasıl gidebilir.
Onun yarattığı duyguları ondan çok severken
Varlığını bir başkasına satarak, beni aldatması beni nasıl sarsabilir
Beni değil, onu sarsar aldatılmak
İçimdeki benliği değil, içimdeki onluğu yıkar
Ve aşk yıkılanın yerine
Bir yenisini yapar."
Ölüler
"Bizler yeniden sevemeyenler miyiz,
Yoksa ondan başkasını sevemeyenler mi."
Kral
"Siz sevgiye heykel yapanlardanız
Onu kefene ya da bir tabuta koyup ona tapanlardanız
Aşk bir savaştır,
Ona ulaşmak istemeyen için boşuna bir uğraştır."
Zebaniler yaklaşıp, elleri ile sardılar kralın ruhunu
Karanlığın evlatları, umudu dilinde taşıyan bir ruha sarıldılar.
Ölüler ülkesinde, kralın ağzını bağladılar.
Kimileri zincirleri boyunlarına takardı,
Kimileri ayaklarına
Fark etmezlerdi, hepsi aynı şarkıyı
Kader diye bir diğerine satardı
Şarkılar söylenirken, binlerce ağızda
Umut serilmişti ritimle, bir karanlıkta, bir yağızda
"Fırsatları ele geçirirken başka eller
Yapılamaz fırsatsız, başka eserler
Tutunamayan eller değildir, tembeller
Gerçeği gözler önüne serip, savaşmaktan vazgeçenler
Uçsuz bucaksız bir denizde, boşa kürek çekmeyenlerdir
Ölüler"
Kral şarkıya uymuyordu.
"Uçsuz bucaksız bir denizde,
Kendi boyunlarına pranga takan ölüler,
Savaşıp da kaybedenlere göre,
Kendi tembelliklerine köleler."
Ölüler bir hışımla krala baktı
Ölülerin diyarında, bir ölü diğerine ne yapardı
Bomboş gözlerle bakardı.
Ölüler
"Nereye gittiğini bilmeden, alınır mı hiç yol
Küreklere dayanır mı, bilinmezliği çeken kol"
Kral
"Nereye gittiğini bilerek, nasıl bulunur bilinmeyen yol
Görülenlerin gücüyle değil, görülmeyenlerin kudretiyle kalkar kol"
Ölüler
"Biz kimsesizleriz, ölüme akıp giderken damarlarımızdaki kan
Kimse kurtarmaya çalışmadı bizi, sen de bizi ölüler diye an"
Kral
"Siz kimsesizler değilsiniz, kimsesiz hiç kimse yoktur dünyada
Siz kendini kimselerin içinde kaybedenlerdensiniz,
Kimseye ihtiyaç duymaz insan, kendisinin varlığını tattığında
Kimliksiz karaktersiz bir şeydir insan, kendisini unutup
Başka kadehlerden, yaşamayı aradığında."
Ölüler
"Biz bittik, kim gelse aramıza o da katılır kervanımıza
Sen nasıl düştün de geldin, bizim bize ait merdanımıza"
Kral
"Beni aşk getirdi ölüler ülkesine o götürür
Her aşık, yaşarken biraz ölüdür,
Ölümü tatmadan, yaşamın zevkine varılmaz
Ölümü tatmayan yaşayan
Öldüğünde uyandığına inanan
Yaşamanın tadını çıkardığını sanan bir ölüdür.
Gün gelir, diğer ölüler gibi o da aynı şekilde gömülür.
Onun için diğerlerine benzeyen bir kader örülür.
Gözleri süzülür, defteri ölünce dürülür.
Aşıkların defteri kapanır, ölümü ilk tattıklarında
Gerçekleri bir yana bırakıp, aşkın hayaline sahip kaldıklarında
Kapanan defterin kapağına ne yazılırsa boşuna
Üstünde aşk yazar, ve aşk
Açar kapağını elbet, okuyacak olana"
Ölüler
"Kaltakların ve pezevenklerin peşinde öldük biz
Aldatıldık da aldatılanların arasına gömüldük biz
Senin sevgilin nasıl seni bir başkasıyla aldatmaz
Aşkını bir başkasını daha güzel görüp de satmaz."
Kral
"Benim sevgilim, beni ancak benimle aldatabilir.
Benim aşk saydığım kutsala, ihanet edebilir.
Aşkın yansımasını kendi üzerine çekebilir,
O yansımayı aynada görmeden, nasıl bir başkasını sevebilir
O kadar emek vermiş, emeklerinin sonunu görmeden nasıl gidebilir.
Onun yarattığı duyguları ondan çok severken
Varlığını bir başkasına satarak, beni aldatması beni nasıl sarsabilir
Beni değil, onu sarsar aldatılmak
İçimdeki benliği değil, içimdeki onluğu yıkar
Ve aşk yıkılanın yerine
Bir yenisini yapar."
Ölüler
"Bizler yeniden sevemeyenler miyiz,
Yoksa ondan başkasını sevemeyenler mi."
Kral
"Siz sevgiye heykel yapanlardanız
Onu kefene ya da bir tabuta koyup ona tapanlardanız
Aşk bir savaştır,
Ona ulaşmak istemeyen için boşuna bir uğraştır."
Zebaniler yaklaşıp, elleri ile sardılar kralın ruhunu
Karanlığın evlatları, umudu dilinde taşıyan bir ruha sarıldılar.
Ölüler ülkesinde, kralın ağzını bağladılar.
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Mehmet Aluç
7 years ago
Çağrıl Taştan
7 years ago