ÖLÜMSÜZLÜĞÜ DİLEDİ ŞAİR

Öksüzlüğün hicviydi şiir ve yalnızlığın şiarı.

Cebinden dökülen sözcükler şairin ve artık nesi varsa yoksa…

Yokluğu telaffuz eden gecenin peltek ve s/üzgün yüreği

Matemin narıydı aşk

Aşkın handikabı

Sessizliğe hükmeden sadece Tanrı

 

Hüzünse teftişiydi aşkın

Ela gözlerine sığınan yaşların

Yoktu işte haddi hesabı

Kırılan yürekten arda kalan

Kıyıma uğramış o mağdur ateş

Efkârın dahi zılgıt yediği

Rüzgârdı aslında muhalif olduğu aşka.

 

Muktedir olan Rabbine

Duyduğu sadakat

Öznesi mevsim

Yüklemi dergâh olan

Sofu sessizliği aşkın

Külliyen yalandı ne de olsa beşeri aşkın muhtevası

Kalp gözüne düşkün şair ve gece

Tutsaklığın atan beti benzi

Ateşe benzin döken yargıların hicabı

Ön sözü şiirin

Bazen öfkesinden köpüren dalgaların

Yaladığı o sahil

 

Dünde kalan mutluluk ve sabiler

Masumiyetin ocağında saklı

İhlaslı yürekler ve merhamet

Zehrini sunan akrep

Oysaki bir çiçek kadar yalın ve duru idi aşk

Ulaşılası en yüksek makam

Yüreği ömrü sevgi ile dolup taşan

 

Hüzünse mağdur gülüşünden damlayan

İsyankâr münafıklara aldırış etmeden yaşayan…

Ah, gök kubbem

Ah, yoktan var eden…

Ah, yâd edilesi çocukluğunun dizlerine kapanan

Kalp gözü saydam

Yürek şeffaf

Ne de olsa dokunulmazlığı

Çağrıştırıyordu yüreğinde çalan o sessiz şarkı.

 

Künyesinde bin bir hare

Kuytularda yaşayan kalemin izini süren

Soluduğu aşkı İlahi Sırdaşına sunan

Şair ve öksüz kalemi

Ritmi kayıptı bazen mutluluğun

Rica üzerine sevmemişti üstelik şair

Mevsimlerden sürüklenen saçlarına kar yağan

Matemin her dibi tuttuğunda

Tutulan nutkunu çözen Rabbi

 

Aşkın şiarı iken inanç ve umut

Gözlerinde saklı nice unutuluş ve ufuk

Mihmanı sevginin

Mihrabı bilinmezin

Yazdıkça çözülen şifresi kâinatın

Tüttüğü kadar dumanı üstünde gecenin

Ve eşlik eden kalemin de tek zaafı:

Yazdığı ve sevdiği sürece en mutlu fani

En çok da kendine kızgın

Yazamadığı yazgısını dört gözle bekleyen

Yeni günün de firakı

Dünün firarı

 

Yetemediği cihan ve nice insan

Yatıya kalan sözcüklerden inşa ettiği dergâhın

Tek kapısı vardı üstelik ezelden

Bir ömre zimmetli o hancı

Bilse de dünyadaki herhangi bir yolcu olduğunun

Şiarı ile ölümsüzlüğü diledi şair

Yazdıklarına katık ettiği sevginin nezaretinde.