ÖLÜMÜN ÖNÜNDE DURAN OLMUYOR

Gece ile tanyeri’nin arası,
Geldim’ola ayrılığın sırası.
Hele bakın fazlam’ola yarası,
Ölümün önünde duran olmuyor.

Azraile can vermesi çetince,
Yiyecek aş içecek su bitince.
Haktan emir gelip vâde yetince,
Ölümün önünde duran olmuyor.

Ne zaman, nerede, nasıl ölecek,
İnsanoğlu bunu nerden bilecek.
Belki yarın sıra bize gelecek,
Ölümün önünde duran olmuyor.

Kanın çekilecek yüzün solacak,
Kabristana baksan ibret olacak.
Doymayan gözlere toprak dolacak,
Ölümün önünde duran olmuyor.

Haram lôkma yerken sanırsın haklı,
Mâhşerde mizâna ermiyor aklı.
Eceli hayatın içinde saklı,
Ölümün önünde duran olmuyor.

Süleyman KARANFİL