Ormancı

Bir zamanlar ormanda balta elinde

Rızkını arar

Ona ekmek kapısı…

 

Yüklenir tomarlanmış düzgün dalları

Satmak için getirir çarşıya

Andırır gibi hamalları…

 

Kazandığı üç beş mecidiye

Gönlüne olurdu hediye…

Yorgun olsa da

Yaşı varsa da elliye

Gülerek varırdı evine!

 

O gün yine tarhana çorbası vardı sofrasında

Kurumuş ekmek, içinde olurdu ona et

Şükrederdi sonra da…

Doymuştu işte

Kimseye de muhtaç değildi ya

Bundan iyi olur muydu saadet!

 

Keşke hanımı yaşasaydı

Çocuklar olsaydı cıvıl cıvıl

Keşke…

Allah’ın emri işte

Ermez onun işine akıl

 

…/ Böyle düşünerek

Nefsini ederdi terbiye!

 

Ormancı

Bir zamanlar ormanda balta elinde

Rızkını arar

Ona ekmek kapısı…

 

Saffet Kuramaz