Oysa Biz Gönül Uğruna Vatan Uğruna Ne Şiirler Yazdık, Vatan Millet İçin...(Neden Şiirler Şairler Yalnızdır?)
30.04.2017
Üzülmek bir çare midir? Beklemek bir çare midir? Umursamaz olmak mı çaredir? Ya da çare ararken yalnız olmak anlaşılmamak üzüntü müdür? Sorular ah sorular! Hayatın içinde yaşarken yoran sorular! Şiirler sessizliğe dil olan, konuşamayan gönüle ayna olan, aşığın gönlünde sevdiğine akan mısralar heceler, kopan gönül bağlarını bağlayan, gönülde gülleri açtıran koklatan değil midir şiir? Yoksa ben mi yanlış biliyorum? Doğru ise neden şiirler şairler yalnızdır, okuyucu ile arasında derin uçurumlar vardır? Okunma oranı neden bu kadar düşüktür?
Beni asıl şaşırtan, onca emekle yazılan ve okuyucusuyla buluşmayan bu kayıplara koşmakla şirin gönülde yitirişinin bu kadar derin ve yıkıcı olarak acı verici bir biçimde yok olması üzüyor. Edebiyatla uygarlığın birbirine doğru değil, aksi yöne doğru koşuyor olması büyük bir yara ve acıdır. Toplum olarak okuma yazmanın oranının giderek çıtasının yükselmesi eğitim düzeyinin haddinden fazla yükselmesi de, üzülerek söylemek zorundayım ki maalesef şiir okurunu bir avuç olsa da artırmıyor, toplumu gönüle hitap eden gönülleri saran sevgiliye yaklaştıran, güzel söz ve hecelerle saran şiire bir adım dahi yaklaştırmıyor sevdirmiyor!
Oysa sevdiğimiz bir güzel için oturup saatlerce şiir yazarız ya da yazamayız alıntı yaparak serenat yaparız, şiir okuma zevkimiz bundan öteye neden gitmez anlamış değilim! Bizi şiirsiz ‘lige iten şiirsiz gönülsüz bırakan etkenler nelerdir hala bilmiş veya bilinmişte değil! Araştırma konusu olsa bilirsiniz araştırmaya da pek meraklı değiliz, birileri yapsın der es geçeriz hazırı seçeriz, bende böylesi sorulara cevap bulamadan böyle sıkıntılı sıkıntılı yazarım bazen de oturur ağlarım. Elden ne gelir başıma da karaları bağlarım. Kimsede karaları bağladığımı görmez! Bugün burada forum sayfasına bu konuda bir tartışma konusu da açtım…
Hindistanlı ozan Subhas Mukarcı’nın dediği gibi:
“(…)
Bir şiir yazılacak.
O şiirin uğruna
Birisi dualar yapıştıracak duvarlara geleceğe kalacak
Sonra da ölüm korkusunu idam edecek
Ağır ağır ilerlerken geçittekiler;
Göklerle rüzgârlar yankılanacak türküsüyle
Sonsuz güzellikler
Ve sonsuz sevgi dolu gelecek dünyanın.
Ve işte şiir o zaman yazılacak.”
Oysa biz gönül uğruna vatan uğruna ne şiirler yazdık, vatan millet için dualarda bulunduk, onca şehit verdik destansı şiirler yazdık, gökyüzüne şiirlerden türküler söyledik, gönüllere gülümsedik üstatların o zaman şiirleri okundu, peynir ekmek gibi kapışıldı ve onlar gitti ve bizler şiirler yazdık yoksa yazamadık mı, olabilir, ama bir gayret ve çaba var diriliş için sancılar var. Yoksa bizler üstatlar gibi bir parça o sevgiyi mi gönüllere mi bulamadık, yoksa gönlümü kaybettik yazamadık, sevgiyi mi gönlümüze almadan yazdık ve anlatamadık? Gönülde sevgi aşk yoksa şiir yazılmaz? Sakın beni yanlış anlamayın kendi yazdıklarım için söylemiyorum ben sadece karalıyorum… Sitemizde ve diğer şiir sitelerde yazan o kadar güzel kardeşlerim var ki okunma oranına bakıyorum, elli yüzü geçmiyor, hep şair arkadaşların yorumu var sağ olsunlar ama dışarıdan misafir bir okuyucuda mı uğramaz? Haydi, üye olmayan yorum yapmaz diyelim bu varsayımla, neden üye olarak giriş yapmaz yorumda bulunmazlar yorumu da bırakalım okumaz anlamış çözmüş değilim! Selam ve dua ile.
Mehmet Aluç
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın