ÖZLEDİM DOSTLAR

ÖZLEDİM DOSTLAR

Hayli zaman oldu görmedim köyü

Kınamayın, ben köyümü özledim.

İçimde bir sevda yapılan büyü

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Seyrederken yolu tahtın üstünden

Haberler bir başka gelirdi dünden

Nişanda, şerbette, olan düğünden

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Koşardık ırmağa cümbür cemaat

“Ekin”de, “cırcır”da olursa vaat

“Çimerdik” ırmakta hep saat saat

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Uykulu gözlerle işe giderdik

Bazen inekleri dağda güderdik

“Kayazak”, “karahan” ne olsa yerdik

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Zamanı gelince söküp “çiğdem”i

Çamın kabuğundan yapardık gemi

“Cevti çıkmış” derdik çayınsa demi

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Ekşimen bulunca tuzlayıp yerdik

Yüzümüz buruşsa “tuturuk” derdik

“Yemlik” toplamaya dağa giderdik

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Papatyanın adı, “yoğurt çiçeği”

“Urupla”, “gülek”se tahıl ölçeği

Çamlardan yapılır evin “merteği”

Kınamayın, ben köyümü özledim.

“Kındıra”nın kaymağını unuttum

“Kangal” derken ben kendimi avuttum

“Teleme”yi incir ile uyuttum

Kınamayın, ben köyümü özledim.

“Cilpirti”nin “kaşağını” sökerdik

“Pıynardan”, “kesmeden” “pelit” dökerdik

“Desteleri” “şelek” “şelek” çekerdik

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Pişerdi ocakta “lepe” çorbası

Yanında bir soğan “taam”ın hası

Ayrılan bezeler hamur mayası

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Dananın yanında öküzle, inek

“Böölek” tutardı ısırsa sinek

Yanınca yüzlerde görülür benek

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Değnekten atlarla kaldırıp tozu

Kırlarda bir başka zıplardı kuzu

“Çevirme” yapardık yerken karpuzu

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Yabani kavundur “karga keleği”

“Ay Dede”den isteyince dileği

“Çalı- çırpı” yüklenince “şeleği”

Kınamayın, ben köyümü özledim.

“Eyhana” “şiflenir” bazen de “çili”

Bebekler sarılır “ısıtıp kili”

Saygısız sözlerde “pabuçtur” dili

Kınamayın, ben köyümü özledim

“Göcceği” giyince sağılır arı

Tavada açılır “dikenli darı”

“Karsanbaç” yapılır bulunca karı

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Kuruya, tazeye “pakla” denirdi

Sade bilinmezdi, “çıkla” denirdi

“Donbalak” dönmeye “takla” denirdi

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Meyvelerin hasıdır simsiyah “murt”

“Bambıl” diyorlar ya, beyazca bir “gurt”

Sinirler gerilse şişerdi “avurt”

Kınamayın, ben köyümü özledim.

“Mısa’yı” bıraktık, döndü Musa’ya

Ahmet’le “Ehmet’i” koyduk kasaya

Katlanırdık keder, gama, tasaya

Kınamayın, ben köyümü özledim.

İrebiye, Iraz, Mıstafa derken

Çok şükür derdik “çomacı” yerken

“Çoban sokumu”yla dana güderken

Kınamayın ben köyümü özledim.

“Irahatlık” sokar, olur “hazele”

Acele bilinmez, “hemen”, “tez hele”

“Hayıttan” örülür en sağlam sele

Kınamayın ben, köyümü özledim.

“Mısmıl” konuşmaz ki, “dölek otursun”

“Mavranın” üstüne hayaller kursun

Bir görsen köyümü hayran olursun

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Fatma’yı “Fatoş’la” mezara koyduk

Ahlak “etkileşti”, imandan soyduk

Ağustos sıcağında büzülüp “buyduk”

Kınamayın ben köyümü özledim

“Süleymen’i” çevirince “Seloya”

“Riya” girdi riya, düğüne “toya”

Tavırlar cilalı, yüzlerde boya

Kınamayın, ben köyümü özledim.

“İbraham’ı” İbo ile katlettik

Akıl durdu düşünceyi naklettik

Taş da yağsa bizler bunu hak ettik

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Meliha’yı “Meloş”lara döndürdük

Şehvet geldi aşk ateşin söndürdük

Sevdamızı madde ile dindirdik

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Ateş geldi, yağmur geldi, sel geldi

Asrilikmiş, bir acayip yel geldi

Birde baktık abuk sabuk dil geldi

Kınamayın ben köyümü özledim.

Aydınlım yürek bu; aşk ile vurur

Hasret yumak yumak sarılı durur

Günü gelir kötü kader boğulur

Kınamayın, ben köyümü özledim.

Musa SERİN, 20.04.2020