Sanal’dan yazıyoruz acı tatlı da olsa

Kederi, kaderimizi, nereye çıkar yolsa

Resimler, videolar, peş peşe ekran dolsa

Yapılan bir beğeni, yıkar kalbi leğeni…

 

Sanırım hiç kimseye güvenmez olduk birden

Ev ziyaretleri de, yok paylaşım derinden

Gerçeğin pabucunu dama attık ya, neden?

Yok mutluyum diyeni, yitirdik seven sayanı…

 

Uzağı yakın eder eşten dostan al haber

Hatta canlı yayınla konuşuruz beraber

Gördük ya öğrendik ya gerek yok neymiş sefer

Pasta çörek yiyeni, unut muhabbet diyeni…

 

Aynı hava solumak gülmek güldürmek varken

Nefes nefese kalıp oyun oynamak yarken

Çoluk çocuk birlikte paylaşmamız ayarken

Kayar sürekli eksen, yabancılaşır aksan…

 

İnsan ancak gerçekten varsa tanır tanışır

Aşkla sever sevilir küserse de barışır

Çocuklarına ancak gerçek yerde karışır

Sanal yer inan ziyan, görünür ayan beyan…

 

 Saffet Kuramaz