Resim Yapamama Sanatı

O sene resim Hocamız yine Sebahat hanımdı. Resim bu oda müzik gibi kabiliyet meselesi, ayakkabı köselesi olmasa da. Bendeniz ise resimde kabiliyet düşmanı bir adamım. Türkiye Çapında resme kabiliyeti olmayanlar diye bir yarışma yapılsa, ben o yarışmada kesin derece yaparım, o şekil yani. En güzel çizdiğim resim çöp adam ve Cin Ali bir de Cin Ali'nin Çöp Atı...

Yahu kardeşim şu dersleri en baştan seçmeli yapsanız da biz de kurtulsak. Benim müziğe kabiliyetim var mesela ben de onun ile yürürüm ilerlerim, değil mi ama... Resim kağıtlarımız kocaman kocaman. Topu topu haftada iki saat resim dersimiz var, ama beni müthiş derecede sıkıyor bunaltıyor. Ha yaşayan ya da ölmüş ressamları sorsa onda sıkıntı yok Rambrant dan tutun da Picassoya, Şeker Ahmet Paşa'dan, İbrahim Çallı'ya hepsini sayarız ama, resim yapma işi biraz hikaye bizde...

Zaman zaman ben bir şeyler çizerken başıma geliyor Sebahat hanım şurayı düzelt burayı biraz sil yeni baştan yap gibi bir sürü emir veriyor biz de emir komuta zinciri içinde yapmaya çalışıyoruz ama, sadece çalıştığımızla kalıyoruz, ortaya yarım yamalak bir ucube çıkıyor...

O kadarda çok malzemesi var ki bu resim dersinin şaşarsınız. Suluboyası var, kuru boyası var, guaj boya dedikleri bir boya var, resim kağıtları var, ayrıca resim defteri var. Her bir şey var babamız parayı vermiş bizde almışız amma işte bir tek o yok, bende yetenek sıfır, sıfır biraz abartı olur eksi eksi desek daha anlamlı...

Neticede sene sonuna doğru biz iyice serdik dersi. Daha orta ikinci sınıftayız. Tabi biz dersi serince Sebahat Hanım da haklı olarak bizi ikmale bıraktı. Tam da o sene bütünleme sınav hakları ikiye çıktı. Bir haziran ayında bir de eylül ayında olmak üzere. Biz gittik ilk önce tamamlama sınavlarına girdik haziranda orada da geçemedik, sonrasında eylül de tekrar sınava girdik de ancak eylülde geçtik resimden. Resim yapamama sanatının bütün inceliklerini bilirim ben diyeyim size.