Resimde Realizm
Realizm :
Realizm 19 Yüzyıl da ortaya çıkmıştır. Realizm (gerçekçilik) olarak tanımlanan bu yaklaşım idealist yaklaşımın karşıtıdır. Realizm yaşanan zaman ve mekân içinde duyularla algılananların nesnel olarak anlatımı plastik Sanatlar ve Edebiyatta gerçekçilik olarak tanılanır. İdealizm her zaman, mekân için evrensel olarak doğru olanı ararken Gerçekçilik güzelin ve doğrunun her an ve her veri için kendine özgü bir belirtisi olduğunu savunur. Gerçekçi Sanat nesnelliğe yönelişiyle sanatın kalıp ve kurallar saptayan üslup ve anlatımlarına karşı olan bir görüştür. Gerçekçilik bazı sanat tarihçileri tarafından sanatta, yy. boyu sürekli olarak amaçlanmış ve 19. yy’a kadar aşamalarla gelişmiş bir olgu olarak değerlendirilmiştir. Ancak gerçekçilik kavramının, iddialı bir tavır olarak gelişmesi 19 Yüzyıl ortalarına rastlar. O dönemde Barok anlatım krallıkla birlikte gücünü yitirmiş, burjuva yönetiminin başlaması ile birlikte de gerçekçi biçimlendirme kendini göstermeye başlamıştı. Almanya’da bile Klasist-İdeal ile ilgili fikirler ve Romantizim, gücünü yitirmişti.
Hatta ortaçağ resmi ile dini heyecanı yenilemek isteyen kiliseci Ressamlar bile, değerlerini kaybetmişlerdir. Roma ’nın kahramanca ahlakını ve cumhuriyetini yenilemek isteyen görüş de iflas etmiş. Memur, Endüstrici ve maliyecilerden meydana gelen gerçek bir devlet idaresi kurulmuştu. Realist Resmin ’in gelişmesi 19. yy. ortalarında Avrupa’dan yayılan devrimci hareketlerin ışığında Akademizme karşı ortaya çıkan Romantizm den sonradır. Romantizm, ruh haline, değişme, geçiciliğe, ölüme ve duyguya getirdiği ilgiyle klasik resmin kalıpçılığını, bir ölçüde kırmış, Gerçekçilik için bir yol hazırlamıştı
Romantizm den sonra özellikle Fransa’da Courtbert’nin öncülüğünü yaptığı bir akım olarak, Gerçekçilik 1855’de (Gerçekçilik Pavyonu) sergisinde doruğa ulaşmış ve J.F. Millet, Daumıer gibi sanatçıların resimlerinde görüldüğü gibi akademizmin konu ve tekniklerine karşı gelmiştir. Gerçekçilik bir üslup olmaktan çık, tarihin pek çok döneminde rastlanan bir anlayıştır. Tarih öncesinin mağara resimlerinde bile gerçekçi bir tutum gözlemlenir. Buna karşılık Antik Yunan’da dek ilk tarımsal uygarlıklarda gerçekçiliğe pek rastlanmaz. Gerçekçi anlayış, aynı fotoğrafta olduğu gibi doğayı sadık olarak aynen yansıtmaktan yanaydı. İdealistlerin yaptığı gibi, gerçeği anlamayı ve kuvvetlendirmeyi değil olduğu gibi vermeyi spekülasyon yapmayı değil, pozitif olarak göstermeyi istiyordu. Hayatın neşe ile inançla ve eleştirisiz olduğu gibi kabulü, bundan önce hiçbir dönemde görülmemiştir. Genellikle yoksulları, işçileri, köylüleri ve gündelik yaşamın en basit gerçeklerini hiçbir duygusallığa ve yüceltmeye girişmeden aktaran Gerçekçilik Batıda, Endüstrileşme, kentleşme ve demokratikleşmenin ürünüdür. Bu anlayış içerisinde kaybedilen gerçek ideal yerine, sahte hakiki olmayan eserlerle, güzele olan ihtiyacı gidermek yoluna gidildi. Ve günlük ihtiyacın üstüne çıkma amaca giderilmek istendi. Böylece sergilerde, oturma odalarında, salonlarda, iç gıcıklayıcı az ya da çok çıplak tatlı bakışlı kızlar, Nymlaheller, çıplak güzel vücutlu evliyalarla ilgili kadınları gösteren kompozisyonlar yapıldı. Resim Sanatı artık düş ürünü deniz manzaraları ya da tarihsel tablolar yerine yaşanabilir, gerçeğin tam yansımasını vermeyi amaçlar.
Flaubert’in; “Yalnızca eksiksiz bir anlatım düşünmeliyiz” sözleri ile Courbet’in resmi algılanabilen şeyleri bir ayna gibi iletme sanatı olarak görmesi ve görevinin yalnızca gerçeği ve gerçekte olan şeyleri canlandırmak olduğunu söylemesi, birbiriyle uyum halindedir. Fransız ressamı, Courbet, Daumıer ve Millet için Gerçekçilik sanatsal açıdan bir yürekli olma görevidir. Onlar salonlarda sergilenen, desteklenen ve ödüllendirilen yerleşmiş resmi, Resim Sanatımıza karşı çıkarlar, daha anlamlı ve zengin içerikli konulara yönelip, eleştiri yeteneğinden yoksun burjuva beğenisine saldırırlar. Bunun için de emekçilerin yanında, onların varlığını unutmuş gibi görünen bir topluma savaş açarlar. Natüralizm (doğalcılık) güzel sanatlarda ışık, gölge, oranlar ve renk değerleri karakteri, optik görünüş içinde yansıttırma anlayışıdır. Bu anlayışta bir eser doğayı detayları ile içine alır. Natüralizm (doğalcılık)de doğaya mümkün olduğu kadar sadık kalınır.
Natüralizm ve Realizm (gerçekçilik)
Yazan : Serpi Türeli Söylemez’( den yapılan alıntılar.)
Natüralizm ve Realizm (gerçekçilik) kavramları, Romantizm sonunu hazırlayarak, yeni yeni ufuklara yön oluşturması bakımından çok önemlidir. Evet Resimde de Romantizim in sonu fakat Modernizm de başıdır.
Monet
Naturalizm ve Realizm , (adına ne dersek diyelim) Romantizm ile aralarındaki en önemli ayırım, pozitif bilimlerdeki gelişmeler ve bu gelişmelerin Sanat ın ifadesine ve felsefesine yansımasıdır. Gerçekçiliğin 19. yüzyılın ikinci yarısına egemen olması Bilimsel çalışmaların geleneğe karşı kazandığı başarının bir göstergesidir . Alanında önemli fizikçilerin yapmış oldukları araştırmaların sonuçları
Naturalizmin ilk dillenişi Courbet (1819-1877) ile olmuştur. Courbet halkın içinden gelme bir insandır. Bu akıma isim veren Gustave Courbet Paris ‘te 1855 yılında bir barakada açtığı kişisel sergisine Le Réalisme ,G. Courbet “Gerçekçilik, Gustave Courbet “adını vermiştir. Courbet’nin “ gerçekçilik“le ilgili ilk çıkışıdır bu. Aynı zamanda bu çıkış bir akımında adını koyan olay olarak tarihteki yerini almıştır.Tüm ilkelerini doğadan alan bir akımdır. Courbet’nin Sanat anlayışı Caravaggio’nunkine benzer nitelik taşır. Caravaggio’nun Kuşkucu Tomas, adlı eseri Courbet’nin bu konuda ki benzerliğine örnek olarak verebiliriz. Daha çok zariflik ve güzellik tutkusuna gerçeği tercih ederek. Bir başkaldırıda bulunan bir anlayıştır bu.
Courbet
Courbet Sanatını gerçekleştirirken seçtiği konular sıradan, acı çekmiş, yoksul, kararsız, kuşkulu ve kısıtlı yaşayışın görüntüleridir. “Taş Kırıcıları ve Ornans ‘taki Gömme Olayı, Günaydın bay Courbet” seçtiği konulara örnek olarak verilebilir. 1848 ideallerini yansıtması bakımından taş kırıcıları adlı resim önemlidir. Courbet yolda rastladığı işçileri atölyesine davet ederek poz vermelerini istemiştir. İşçi sınıfının alt tabakasından gelen bu insanlardan biri çok genç diğeri ise yaşlıdır hiç yorum yapılmadan tasvir edilmişlerdir. İdealize edilmemiş oldukları gibi tüm sıradanlıkları ile resmedilmişlerdir. Resim arkada, ekmek, çorba kabı, kaşık, gibi detayları ile tamamen doğal ve gerçekçidir. Daumier, Millet ve Courbet için doğa zaten güzeldir. Böylece onu güzel göstermeye de gerek yoktur. Fakat naturalist bu ressamlara göre insanın her zaman tanımlanmaya çirkinliklerinin, acınası durumlarının gösterilmeye gereksinimi vardır. Courbet yepyeni bir insan tipi yaratmaya çalışıyordu, yeni bir düzen için savaş veriyordu, köylüler ve işçiler çirkin, orta sınıf kadınları, şişman ve kaba biçimde betimliyor ve bütün bunları naturalizmin silahları yapıyordu. Courbet her türlü idealizme inatla karşı koyan, çevresindeki ressamları da buna zorlayan, bir tavır sergilemişse de, eski resim ustalarını izleyerek kendine bir yol çizen sanatçı bu özelliğine rağmen teknik bakımdan da büyük yetkinlik göstermiştir. Resimlerinde gücü ve zarafeti aynı anda görmek onun ustalığının bir kanıtıdır.
kaynaklar:
"Adnan Turani -Çağdaş Sanat Felsefesi"
Adnan Turani –Sanat Terimleri Sözlüğü
Arnold Hauser -Sanatın Toplumsal Tarihi
H.Gombrich.-Sanatın Öyküsü
Francis Claudon-Romantizm Sanat Ansiklopedisi
Görsel Genel Kültür Ansiklopedisi
İsmail Tunalı-Felsefenin Işığında Modern Resim
Zeynep İnankur-19.yüzyıl Avrupasında Heykel Ve Resim Sanatı.
