RİSÂLETÜ'N-NÛRİYYE

 RİSÂLETÜ'N-NÛRİYYE

 

Vâlih ü hayrân olıban kendözümden bî-haber
Şimdiyi bilmez bu aklum ne bile ferdâsını

Her kişi görse sanur içim taşum hep ten durur
Korkaram aklum ne bile ferdâsını

Sırrımı sır eyledüm bu vakta dek fâş olmadı
Ba’d-ezân Allâh bilür hâlı nite olasını

Kendümi ısmarladum her ne iderse dôst bilür
Gönlümi jeng ileye dilerse yuya pâsını

Bu acebdür dünyi kavmı nik-nâmun kanı dir
Bilimezler taşa çaldum nâmusum şişesini

Şemsiyâ cânı cihânı nidesin şimden girü
Hırka idin şâl idin dervişlerün pâlâsını

Her gice direm ki yarın terk idem sevdâsını
Subh olıcak tazeler ışkı girü gavgâsını

Hiç nedendür bilmezem bu bagrımun kanı benüm
Gözlerümden turmaz akar kim bilür nolasını

Başımun sevdasını bilmez meger hâldaş olan
Kandadur haldâşı bulam silse gönlüm pâsını

Başumı top iledüm çevgân-ı ışka çalmaga
Nik-nâmı nilerem nûş iledüm deryâsını

Âşıka cânlar sezâdur dosta kurbân itmeğe
Valıgun itsün umarsa vaslına iresini

Bahr-ı ışkdurmahv iden zulmâtı mümkin varlıgum
Geydim esved eski hırka ya’ni tutdum yasını

Şems eger ölürse ayruk kimse yasun tutmasın
Ne azâ Sultan Mahmûd gel dişe Ayâ’sını

Ya İlâhi umaruz fazlıla cûdun bol durur
Sen hemîşe benliğim alıp seni viresini

Eraslan Kemal (1984). "Akşemseddin’in Dinî Tasavvufi Şiirleri", Türk Dili. Ekim, S. 394, 335-411-471.