SEN
Ömrün gecesine gülümseyen mehtabın
Büyüsünde kurulan hayal kadar güzeldin
Solmaya başlayan uzun bir rüyanın
Son deminde, bir sabah, gülerek geldin
Her sabah esişinle gönül bahçemde
Ruhuma can katan bad-ı saba sendin
Varlığınla kalbimin perili köşkünde
Gizemli masallarda yaşar gibiydin
Kalbe ümit kadar yakın ve sıcak
Çiçek tazeliğindeki o görkemli yüzün
Binbir renkli neşesiydi kucak kucak
Tatlı gülümsemenle başlayan gündüzün
Endamınla üzerime haleni yayardın
Gözlerinde yaşatırdın günbatımını bana
Işık, renk ve sesinle dokunarak āna
Kilitli kalbimi nasıl da açardın
Bir çiçek balesi saçar güzelliğin
Parlak, göz alıcı renkleriyle gözlerime
Ve bir sabah gülümseyerek girdiğin
Dört bir yanı sen kokan gönül bahçeme