Osmanlıca yazılışı: said :  ساعد  -   سعيد –

Arapça yazılışı :  سَع۪يد

 Said, Arapça kökenli bir sözcüktür.  Arapçada “ Sa'd” kökünden gelmektedir. ( İsmi faili: Suud )

Said sözcüğünün sözlüklerde çok sayıda anlamı vardır. “ Saadetli. Allah’ın sevdiği, Allah’ın rızasına ermiş olan. Ahireti için çalışan. Mes'ud. Mübarek. Bahtiyar. Yukarı çıkan, yükselen, kalkan. Yukarıdaki temiz toprak, pislikten uzak pâk toprak. Yeryüzü.Yol, tarik. Mezar, kabir. Yüksek. Yukarı çıkan.”[1]

Said sözcüğü bu anlamları ile özel isim olarak da karşımıza çıkar. Said Emre, Said Bey gibi…

Sa’id sözcüğünün farklı bir anlamı ise insan kolunun bilek ile dirsek arasını da ifade etmesidir. Kolun dirsek ile bilek arasında kalan bu uzvu divan şiirinde “gül, yasemen, simin, âb, Tûbâ vs.” [2] olarak da ifade etmişlerdir.

Gösterip şeklini mânend-i Mesîhâ sâid

Nice bin miirde dili eyledi ihya sâid

Benzedir cennet-i me'vâya yüzün ehl-i hıred

Nahl-i Tûbâ'ya müşâbihdir o zîbâ sâid  Celâli[3]

KAYNAKÇA 

[1] https://www.luggat.com/said/

[2] İskender Pala, Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü , s. 400

[3] İskender Pala, Ansiklopedik Divan Şiiri Sözlüğü , s. 400