Solgun lambaların titreyen şavkı,
Düşerken sokağın karanlığına,
Dilimde hüzünlü bir hüzzam şarkı,
Dağılır, geceye bir anlığına.
Gönül tavernamda inler tınılar
Canlanır gözümde deli anılar...
Ruhumu boğarken gecenin eli
Kaybolur, gönlümde yârin hayali
Karanlığı kovan güneş misali
Dağıtsın hüznümü bu sabah yeli.
Görmeye alıştık, yersiz sanrılar.
Yüzümde, yer eder derin "yansı"lar.
Zaman bu değişir, gelir ilkbahar.
İsa nefesiyle açarken gül-zar
Örter kederimi, ruhumu kaplar.
Bülbülün âhında güle sitem var.
Bahar, yeniden bir aşkı aşılar.
Gönlümde o yârin nuru ışılar.
Canlandı yüreğim, yer gök masmavi.
Kollarımı kanat yapmışım gibi,
Gözlerinden uçup, geçtim denizi.
İçimde şarkılar çalınır şimdi.
Coşar nağmelerde mutlu yankılar,
Bitti mi çektiğim bunca sancılar...
NOT: Sayın Ecir Demirkıran'ın "Hüznünde Gecenin Matemi Uzar" şiirinin bana hissettirdiklerini yazmaya çalıştım. Kendisine selam ve saygılarımı sunuyorum.