Sabaha Sabırla

Sabahın hayrına durmuş sabırla 

oturmuş sekiye

ocakta 

üç ayaklı sacayakta

kahve cezvesi duman duman   

illâsalı avıla abanmış  bir kuşluk vakti

kuş sesleriyle şakıyor elvan elvan

bir de gökyüzü sunulmuş  bahtına 

ibrişim şalı salkım saçak

kâh duru mavi kâh bulut 

ak pak tostoparlak...

Sen bunları unut,diyor hellâlisi Hacer Hanım'a,

bulut üstümüzden gelip geçerce 

mevsim yaprak dökerce 

unut unutabildiğince

işte  orada 

Karakuz Ormanı bir kurşun menzili 

ay karası gün ortası demez    

yaz  kış demez

Dobruca komitacıları pusu tutar sinsi sinsi.

Yaşanılmaz, diyor vefalısı Hacer  Hanım'a

yaşanılmaz  gayri bu toprakta

Yusuf'umu  vurdular

vurdular Yusuf'u

güpegündüz 

uluorta...

Ve  bir göç 

şekillennip büyüyor beynin kılcal damarlarında   

büyüdükçe çoğalıyor Köstence limanında 

bir göç kıldan ince kılıçtan keskin 

uzun gecelerce uzun 

Dobruca'dan  

Anadolu'ya.

Denizde vapur 

omuzda Yusuf  gidiyor   

kefenden  taşmış  al kan delikanlılığı dal budak

gökyüzünde bulut gidiyor
gökyüzü ak pak tostoparlak

omuzdan omuza devrediyor meşe tahtası tabut 

ölümden ölüme devrediyor meşe tahtası teneşir
devreden göçlerdir akşamdan sabaha, yıladan yıla  

Dobruca'dan Anadolu'ya   

uzun gecelerce uzun 

bulutlarla  haşır neşir.  

    Galip Sertel