Sabî iken semâya oldı çün seyrân-ı Mevlânâ

 
Sabî iken semâya oldı çün seyrân-ı Mevlânâ
 Velîler üzre her vech ile var rûchan-ı Mevlânâ
 Bulur her demde rûhâniyyetinden mürîde dile cân
 İrişür çâresiz dertlilere dermân-ı Mevlânâ
 İder deryâda hem bedre olan muztarlara imdâd
 Hemân çağır olur lâ-büdd sana ihsân-ı Mevlânâ
 Kerâmâtı anın günden ‘ayan her ân zuhûr eyler
 Gürûh-ı ‘ârifan içre bülenddir şân-ı Mevlânâ
 Cihânda evliyânın her biri gösterdi bûrhânlar
 Sekiz yaşında zâhir oldı bil bûrhân-ı Mevlânâ
 Giren anın tarîkına olur Mevlâ’yâ tîz vasıl
 Mudâm sevgülü dostları dervîşân-ı Mevlânâ
 Şeb-i mi’râcda gösterdi anı Yezdân habîbine
 Melâik oldılar ol gice heb hayrân-ı Mevlânâ
 İder züvvârına ikrâm u in’âm ol kerem kânı
 Seni mahrûm komaz sen ol hemân mihmân-ı Mevlânâ
 O Şâh’ı bende-i ednâsıdır bî-çâre Kuddûsî
 Bu ‘âli câhı bahş itmiş ana Yezdân-ı Mevlânâ.

Sensin velîler şâhı yâ Hazret-i Mevlânâ
 Afv it şu ben gümrâhı yâ Hazret-i Mevlânâ
 Bed-kâr u âvâreyim pür-zenb ü bî-çâreyim
 Âsî yüzü kâreyim yâ Hazret-i Mevlânâ
 Gâyet azîmdir câhın mahbûbusun Allahın
 Dâru’l-emân dergâhın yâ Hazret-i Mevlânâ
 Sen şol ulu sultânın ki server-i merdânsun
 Hem ma’den-i ‘irfânın yâ Hazret-i Mevlânâ
 Çün tıfl iken ey sultân eflâkı itdin seyrân
 Oldı melâik hayrân yâ Hazret-i Mevlânâ
 Muhtâcınam in’âm it mihmânınam ikrâm it
 İhsânını itmâm it yâ Hazret-i Mevlânâ
 Kapunda çok muhtâcân irer murâda her ân
 Devrinde sürer devrân yâ Hazret-i Mevlânâ
 Bencileyin yok gümrâh lâkin didim eyvallah
 Geldim sana şey’li’l-lah yâ Hazret-i Mevlânâ
 ‘Âriflerin sultânı dertlilerin dermânı
 Kuddûsînin cânânı yâ Hazret-i Mevlânâ
 
Kuddûsî, Dîvân (Külliyat), s. 15.

 
Ali TENİK , AHMED KUDDÛSÎ VE TASAVVUF DÜŞÜNCESİ Doktora Tezi,  ANKARA ÜNİVERSİTESİ SOSYAL BİLİMLER ENSTİTÜSÜ, Ankara- 2007