Sabr eyle, gönül, derdine derman gelür elbet
Sen hastaya bil şöyle ki, Lokman gelür elbet
 
Aşkı edegör başına tac, deme mecazî
Aşık olanın gönlüne irfan gelür elbet
 
Zühd ile kişi sanma ki, Hakk’ı bulur ancak
Aşk olmasa yoldaş ana hüsran gelür elbet
 
Nalan olur aşık olan üftade bu yolda
Bülbül gül içün gülşen’e giryan gelür elbet
 
Şeyhin izini gözle sakın olma muhalif
Ki, şeyhsiz olan salike şeytan gelür elbet
 
Bu ilm-i cedel kibre sebeb dermiş erenler
Müstekbir olan kimseye hizlan gelür elbet
 
Her gice temellüg edüben yârine yalvar
Nalan ola gör ki, sana ihsan gelür elbet
 
Çok cürm-ü günahım deyü kat’ etme ümidi
Suçunu bilen müzmine kufran gelür elbet
 
Kuddusî-i bi-çare koma gayriyi dilde
Şol hane ki abad ana sultan gelir elbet