Sad Mânî kala ‘âciz tasvîrde misâlüŋ

 

Gözden nihân olursa ger peyker-i cemâlüŋ

 Çeşmümde cilvegerdür gitmez şehâ hayâlüŋ

 Nakkâş-ı sun’ saŋa bu çehreyi ki açmış

 Sad Mânî kala ‘âciz tasvîrde misâlüŋ

3. Ey nahl-i cân hırâm it sen bâg-ı cân içinde

 Dikdüm kenâr-ı çeşme ben salınur nihâlüŋ

 Ol hüsn-i ebruvânuŋ yine bulınmaz ânı

Şems üzre olsa mümkin resmi iki hilâlüŋ

5. NEHCÎ-i zârı itdüŋ çün böyle hasta-i ‘ışk

 Gel ey tabîb-i cân gel vir şerbet-i visâlüŋ

 

Üzeyir ASLAN, BESNİLİ NEHCÎ DEDE (1616-1680?) ve DİVANI, T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3372, ANKARA 2012