Sagiya, mey ver ki, men meyhanede küllenmişem,

Gem hücumundan gaçıb bir küncde gizlenmişem.

 

Şuri-eşgin eyleyib divane, müddet gezmişem,

Bağlayıb dil helgeyi-geysuye ta, dincelmişem.

 

Zülfi-keckarın salıb sevdaye könlüm, sud yoh,

Tari-muyin kimi, tari-muyinden incelmişem.

 

Sinemi her lehze tiri-gemzen ile gılma çak,

Men de vahtında senin tek naz ile beslenmişem.

 

Mest sanma, eyleme tene mene her dövrde,

Çeşmi-mehmurun meni mehmur edib millenmişem.

 

Bir eyağ ile elim tut, eyleme birehmlik,

Çoh oturdum sümmi-bükmün imdi ta dillenmişem.

 

Çun hezan olmuş feraginde tenü cani-hezin,

Açılıb zehmi-derun gül-gül, eceb güllenmişem.

 

Çem-heminden piçtabe geldi könlüm rişqesi,

Fikri-servi-gametinden rast iken hemlenmişem.

 

Gan olub könlüm menim bu badeyi-sehba kimi,

Dürdi-mey tek şişede çohdan galıb lillenmişem.

 

Bir senuber gametü gülpeykerü Leyliveşin,

Valehü heyranıyam Mecnunsifet çöllenmişem.

 

Oldu zülfün telbetel, yetdi dimağa buyi-müşk,

Açılıb könlüm, Kemine, gör nece tellenmişem.

 

Azerbaycan Gadın Şairleri Antologiyası (2005). Bakı: Avrasiya Press. 98-99.