ŞAH BEYİTLER–14
22.07.2019
PİŞMANLIK
Bu dünya meydanında diri, ölüden pişman
Büyük küçükten aciz, ayna surete düşman
ARAFTA
Yerle gök arasında, arafta kaldı gönül
İntizardaki yârden, beddua aldı gönül
GURBETTEN SILAYA
Melâl çöker ruhuma, yakar gurbet ocağı
Köz köz olmuş yarama, derman sıla kucağı
BÎTARAF
Ömür sayılı zaman, bir mum misali erir
Taraf tutmaz aynalar, çirkini de gösterir
SOKAK YETİMLERİ
Şehrin aynalarına bir yetim suret düşer
Kaldırım emzirirken, görmezden gelir beşer
AYDIN
Hep tartmakla meşguldür, en büyük kantar aydın!
Beğenmediklerini kalemle yontar aydın!
BİZE NE OLDU?
Bütün renkler kirlendi, bize ne oldu gülüm!
Basiretler körlendi, bize ne oldu gülüm!
İNANANLAR VAZGEÇMEZ
Menzili hedefleyen, iyi kötü yol seçmez
Sonuna kadar yürür, inananlar vazgeçmez
SINIRLAR
Sevmeye de ölçü koy, her şeyin çoğu zarar!
Sınırlarda gezinmez, akıl ortayı arar
M. NİHAT MALKOÇ
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın