Bir çan eğrisinde mahzur kaldım ve bilinmezliğin köklerini söküp çıkardım ettiğim yeminden.

Sırt döndüğüm yorgun yıldızlardan ayrı gayri kalmışlığımla içli dışlı şiirleri ve mukozası çözülen b/it yeniğini de tavan yaptım ölüm öncesi.

Şimdi mayhoş gölgemle sırdaş bir iklimin sırtına binip uçacağım yorgun sulara ve sudan sebeplerle hayatımı tehir ettiğime yandığım yetmezmiş gibi kalan ucunu da sicimin yakacağım.

 

 

Aşkın aksırdığını duyan sefil yorgunluk:

Mıntıkasında saklı madem yalnızlık

Sözcüklerden alıyorum gücümü ama

Öncesinde yalnızlığın bitimsiz ikliminde

Sınandığıma delalet bir ayraç;

Ertelenmiş bir muradın da pekişen acısı

Şimdilerin mimarı elbette dünüm:

Eklem yerlerine şiirin niyazlarımı sürdüm

Kanaviçesinde asılı kaldığım toz bulutunda

Peyda olan düş perimle dokunduğum her yürekte

Yer bulmayı da ümit ettim:

Çıbanbaşı her hayalet ne zamanki

Ruhuma üfledi bunca tedirginliği,

Kaykılmışlığıma biat

İnfazını da erteledim düşlerimin

Ve koptu düğmesi

Az evvel iliştirdiğim sefaletin.

 

Aşkın hâkim kıldığı sularda;

Yorgunluğun dehlizi idi madem rabıtası

Yüreğin de sefer tasına ektiği özlemi

Dişledim;

Biledim de bilinmezliğin mucidi özgürlüğüme

Kanat takıp ansızın.

 

Ben ki seyyah bir imge

Nükseden her umutta illa ki takılı mazinin

İpleri…

Sevdiceğim her gönül;

Hoşlukla yola geldiğim elbette benim tek gerçeğim.

 

Azametli rüzgârdan yana da değil derdim

Dağılan mikado çöplerinden

Yaptığım evim:

Geviş getiren üç beş leylek;

Olmazsa da olmaz hani saçma düşlerin

liştiği pervazda gölgemle muhabbetim

Bir de şiirin sarkacı olsa olsa

Şahit Rabbim dökülen her yaprağa

Bir de alıp alıp yerden

Astığım boş çerçeveye.

 

Gönlün mucidi her fasıl;

Açık ara farkla kaybolduğum şu elzem evrende

Tek önemli insan olmak filan da değildi kaygım:

Lakin sevgiyle hemhal

En sevilen çehre ve fani olmak adına

Yansıttığımdan fazlası saklı bil ki içimde.

 

Azat edildiğime kani olsam keşke

Sonrası da gelir hani:

Dikenleri göğün tellerinde belki

Diviti olmayan bir şiir gibiyim

Yandıkça içine akan;

İçine aktıkça ruhu darmadağın bir evre:

Kaybolduğumu da duydu hani Sağır Sultan

Duymadığına binaen yeniden çağlamalıyım

Şiir sonrası el verdiğince:

Döndüğüm kadar kendime

Dönendiğim bir hoş seda

Asılı kaldığım yüreğin kubbesinde.