ŞAİRE DAİR

Karanlığa isyandır şiirin mizacı

Top yekûn teneffüs edilesi

Acıların kırbacıdır

Yerle yeksan edilmiş yüreğin muhafızı.

 

Hüzne yakındır şair

Dilemması ömrün,

Heceler

Ördüğü aşkın iniltisi kimi zaman

Kindar gölgelerden uzağa kaçan

Yabancıdır şairi.

 

İçindeki mevsim devingen

Saklandığı kozası miracın

Ta kendisi

Uğurladığı mutu ve çocukluğu

Telaffuzu olmayan günün devamı

Elbet şiirdir yaraların ilacı

Şairin saklandığı günbegün

Sadece Rabbin nezdinde.

 

Günü uyutan hüzündür:

Güftelerin telaşı

Derinde saklı bir tüldür

Ördüğü saçları

İlahi Aşkın nüansı

Her döküldüğünde gecenin muhtırası

Ve her uzandığı iklimde

Kopası fırtınanın savurduğu

Yek gök dahi yetmezken şaire

Uğurladığı ömrün tek dakikası

Bile yeterken şiire.

 

Nüvesinde saklı bilinmez kimi zaman meçhule gebe

Kordan hecelerde

Çözülen şifrenin havsalasında saklıdır

Hayattan umduğu ne ki şairin?

Bulduğu ile yetindiği güncenin vefası

Gümbürtülüdür yürek

Feryadı imgelerden firar eden her soluk renk

Rabıtası yarının

Şüheda dününde saklı kayıp bir ağıt.

 

Bir coşkudan kalansa geriye

Üç beş yaşın da yok telafisi

Kürediğinde mevcut ikbali

Tünediği yeknesak şiirde

Koyudan gözleri

Kararan tenine yatkın ipekten ibaret

Sözcüklerle raks ettiği o kehanet ki

Olur da güler yüzü gelecekte bir vakit…