5.
Fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilâtün fâ‘ilün
 
Remel - . - - / - . - - / - . - - / - . –
 
01. Sanma atından düşüpdür ėy göŋül ol dil-rubâ
 Berg-i güldür kim düşürmişdür anı bâd-ı sabâ
02. Ben şehîd-i tîğ-ı ‘ışkı hâk olduğın görüp
 Nûr gibi nâzil oldı üstüme ol meh-likâ
03. Gün gibi ben hâküŋ üstine düşüp rahm eyledüŋ
 Mihrüŋ ile sâyeveş pâ-mâlüŋ olursam n’ola
04. Mihrveş hâke tenezzül ėtmeden ‘âr ėtmedin
 Taŋ-mıdur dėrlerse hurşîd-i cihân-ârâ saŋa
05. Yėri düşerse vefâ eyle VUSÛLÎ bendeŋe
 Yıldızı düşkün garîbüŋdür senüŋ ėy meh-likâ
 
Hakan TAŞ, VUSÛLÎ [ö. 1592], DÎVÂN [İnceleme-Metin-Çeviri-Açıklamalar-Dizin], T. C. KÜLTÜR VE TURİZM BAKANLIĞI KÜTÜPHANELER VE YAYIMLAR GENEL MÜDÜRLÜĞÜ 3308 KÜLTÜR ESERLERİ Ankara 2010