Sarıkamış
26.10.2016SARIKAMIŞ
(MEKTUBU )
Anam bu mektubumu sana Sarıkamış Allahu Ekber dağından yazıyorum.
Bir kaç saat öncede bazı beyitler yazmıştım, mektubumun zarfında o beyitleri de bulacaksın
Götür bu yazdıklarımı muhtar emmiye okuttur anam.
Canım anam, Mektubuma başlamadan önce baki selam eder o tezek kokulu nasırlı ellerinden hürmetle öperim
Bir bilsen nasıl özledim sizleri sen de gardaşlarım da inan burnumda tütüyorsunuz, burada arkadaşlarım ile sizleri yâd edince burnumun direği sızlıyor sanki ciğerlerime kor düşüyor be güzel anam.
Mektubuma başlarken, tırnaklarım dondu, üstünde parmaklarımın izi!
Bir baktım! Kim varsa yanımda, sararmış, donuk benzi.
Özledim be ana! Ah ah, şimdi o sıcacık tarhanandan yudum yudum içseydim.
Hani sana sormuştum ya, dedem ve babam, onlar nereye gitti diye. Sen de; "biz rahat uyuyalım diye Çanakkale'ye Sakarya'ya gitti" demiştin. O zaman nasılda, anlayamadım, neden gittiklerini. Hatta kendi kendime; "baba niye bu kadar uzaklara gittin ki" diye hep söylerdim. Sen, kapının önünde dursan da, biz yine rahat uyurduk, ben de seni bu kadar özlemezdim. Her gün, ne zaman gelir diye sormaz, beklemezdim. Komşumuz Fadime teyzenin oğlu vardı ya hani, Osman yetim Osman onunda babası yoktu, hatta okul arkadaşım Nuri, onun babası da yoktu. Neden çocuklar hep yetim babaları Neredeler diye sorduğum zaman; onların babaları da Çanakkale'ye çalışmaya gittiler derdin.
Köydeki tüm amcaların Çanakkale'de olduğunu söylerdin Çanakkale çok mu iş vardı da herkes ora gitti Şimdi kendi kendime düşündüm, köydeki herkesin neden Çanakkale'ye gittiğini ama şimdi anladım anam! Dedemin ve babamın neden gelmediğini. Sen hâlâ onları bekliyorsun umutla ve şimdi birde beni, Sarıkamış’a giden oğlunu. Biliyorum küçük kardeşime "abin Sarıkamış’a çalışmaya gitti" diyeceksin. Onu da büyütüp vatana göndereceksin. Sen anasın! Sen Vatansın!
‘’Benim yârim Vatan, benim yavrum Bayrak" deyip kara toprakları bağrına basan anamsın, sen ki benim en kutsalım, Anadolu’msun
Ben o Anadolu'nun Allahu Ekber dağında, bebeler rahat uyusun diye ve birde sen anam, Anadolu’m yatağında rahat uyu diye gönderdiğin yerdeyim.
Sen başını koyup yastığa rahat uyu anam! Evladınla gurur duy. Yediğin ekmek, içtiğin su, içerken içine sinsin...
Mektubu okurken ağlarsan, menekşe gözlerini melekler silsin.
Anam! Ellerim titriyor, ayaklarım üşüdü biraz,
Allahu Ekber dağından toz kaldırdı poyraz.
Anam biliyorum ne desem boş. Dedemden, babamdan artık ümidini kes.
Şöyle bir baktım da sağıma soluma, bizim damlarda tutan buza benziyor herkes.
Ordulu Rıza, Antepli Salih, Denizlili Hüseyin herkes mektup yazıyor iki büklüm.
Artık çam kokmuyor dağlarda, ağaçlar, taşlar, mantarlaştı, burnumun dibinde ölüm.
Anam satırlarıma son verirken hürmetle ellerinden öperim.
Unutmadan bir selamım var, hani komşumuzun kızı vardı ya İklim?
Ona çok selamımı söyle. "Bayrakmış benim yârim, vatanmış sevgilim...
-----------------------------------------
SARIKAMIŞ DESTANI
(-BEYiT )
Anam sana derdimi beyitlerimle yazdım
Burnumun ucu dondu sanki sonumu sezdim
Ne gün doğdu ne güneş ayağım bastığımda
İki damla yaş düşse yaş donar yastığımda
Ağlasam ağlayamam gözlerimde yaş üşür
Sarılsam yorganıma zemheride kış üşür
Yeni kuzular geldi gidip yanına vardım
Gelenlerin hepsine bir bir köyünü sordum
Yusuf, sen nerelisin? Erzurumlu dadaşım
Bende Ispartalıyım, gel de otur gardaşım
Hasan, sen nerelisin ? Elazığ’lı gakkoşum
Gel sarılalım gardaş valla bu gün bir hoşum
Ali, sen nerelisin? Memleketim Bolu’dur
Bir kızım var Sakarya yârim Anadolu’dur
Gelenlerin çoğuna künyeler yazılmamış
Sanki kutuplardayız mevziler kazılmamış
Bu nasıl soğuk sanki gök kubbe yere indi
Gün şafağa takıldı güneş yoruldu dindi
Burada yıldızlar yok ay kayıp güneş söndü
Baktım nice yiğitler kar çiçeğine döndü
Gözler gördü rüzgârın dağla çırpınışını
Nasıl yazsam Mehmedin karda çırpınışını
Bir birine yapıştı çantada ekmek sular
Sarık külâh lerzedâr dondu demir namlular
Elimde kaldı mavzer bir kurşun atamadım
Buz tuttu ayaklarım uzanıp yatamadım
Beyaz kefen üstünde ölüme giden yolcu
Yatmışlar birer birer ilk ölen bizim kolcu
Anam kimi dip dibe kimi uzağa gitmiş
Gencecik yiğitlerde Bıyıklar yeni bitmiş
Ali, Hasan Yusuf’la Koyun koyuna donmuş
Çakallar etrafında üstüne kartal konmuş
Güneşin sönüp karın düşmeden donduğunu
Bur da gördüm kuşların ölüye konduğunu
Toprak altında değil karın altında başlar
Etrafımızda dönen çakallar ile kuşlar
Bir nida kopardım mı enginde dağlar inler
Vatan denil dimiydi gerisini kim dinler
Vatana hudut bildik dikili duran taşı
Sarıkamış dan selam sana Seyit onbaşı
Ana en son beyiti zorla yazdım yaprağa
Nice yiğitler düştü tekbir ile toprağa
Levh-i mahfuz kalemi yazdıysa bu bozulmaz
Toprak dondu taş dondu burda mezar kazılmaz
Artık kalemim dondu yazdım belki son anı
Bu gün tarihe düşen Sarıkamış destanı...
Yedi gardaşıma can veren nefesim var ya
Bir yanım Çanakkale öbür yanım Sakarya!
Mehmet’ler kar altında yattı Sarıkamışda ,
(MEKTUBU )
Anam bu mektubumu sana Sarıkamış Allahu Ekber dağından yazıyorum.
Bir kaç saat öncede bazı beyitler yazmıştım, mektubumun zarfında o beyitleri de bulacaksın
Götür bu yazdıklarımı muhtar emmiye okuttur anam.
Canım anam, Mektubuma başlamadan önce baki selam eder o tezek kokulu nasırlı ellerinden hürmetle öperim
Bir bilsen nasıl özledim sizleri sen de gardaşlarım da inan burnumda tütüyorsunuz, burada arkadaşlarım ile sizleri yâd edince burnumun direği sızlıyor sanki ciğerlerime kor düşüyor be güzel anam.
Mektubuma başlarken, tırnaklarım dondu, üstünde parmaklarımın izi!
Bir baktım! Kim varsa yanımda, sararmış, donuk benzi.
Özledim be ana! Ah ah, şimdi o sıcacık tarhanandan yudum yudum içseydim.
Hani sana sormuştum ya, dedem ve babam, onlar nereye gitti diye. Sen de; "biz rahat uyuyalım diye Çanakkale'ye Sakarya'ya gitti" demiştin. O zaman nasılda, anlayamadım, neden gittiklerini. Hatta kendi kendime; "baba niye bu kadar uzaklara gittin ki" diye hep söylerdim. Sen, kapının önünde dursan da, biz yine rahat uyurduk, ben de seni bu kadar özlemezdim. Her gün, ne zaman gelir diye sormaz, beklemezdim. Komşumuz Fadime teyzenin oğlu vardı ya hani, Osman yetim Osman onunda babası yoktu, hatta okul arkadaşım Nuri, onun babası da yoktu. Neden çocuklar hep yetim babaları Neredeler diye sorduğum zaman; onların babaları da Çanakkale'ye çalışmaya gittiler derdin.
Köydeki tüm amcaların Çanakkale'de olduğunu söylerdin Çanakkale çok mu iş vardı da herkes ora gitti Şimdi kendi kendime düşündüm, köydeki herkesin neden Çanakkale'ye gittiğini ama şimdi anladım anam! Dedemin ve babamın neden gelmediğini. Sen hâlâ onları bekliyorsun umutla ve şimdi birde beni, Sarıkamış’a giden oğlunu. Biliyorum küçük kardeşime "abin Sarıkamış’a çalışmaya gitti" diyeceksin. Onu da büyütüp vatana göndereceksin. Sen anasın! Sen Vatansın!
‘’Benim yârim Vatan, benim yavrum Bayrak" deyip kara toprakları bağrına basan anamsın, sen ki benim en kutsalım, Anadolu’msun
Ben o Anadolu'nun Allahu Ekber dağında, bebeler rahat uyusun diye ve birde sen anam, Anadolu’m yatağında rahat uyu diye gönderdiğin yerdeyim.
Sen başını koyup yastığa rahat uyu anam! Evladınla gurur duy. Yediğin ekmek, içtiğin su, içerken içine sinsin...
Mektubu okurken ağlarsan, menekşe gözlerini melekler silsin.
Anam! Ellerim titriyor, ayaklarım üşüdü biraz,
Allahu Ekber dağından toz kaldırdı poyraz.
Anam biliyorum ne desem boş. Dedemden, babamdan artık ümidini kes.
Şöyle bir baktım da sağıma soluma, bizim damlarda tutan buza benziyor herkes.
Ordulu Rıza, Antepli Salih, Denizlili Hüseyin herkes mektup yazıyor iki büklüm.
Artık çam kokmuyor dağlarda, ağaçlar, taşlar, mantarlaştı, burnumun dibinde ölüm.
Anam satırlarıma son verirken hürmetle ellerinden öperim.
Unutmadan bir selamım var, hani komşumuzun kızı vardı ya İklim?
Ona çok selamımı söyle. "Bayrakmış benim yârim, vatanmış sevgilim...
-----------------------------------------
SARIKAMIŞ DESTANI
(-BEYiT )
Anam sana derdimi beyitlerimle yazdım
Burnumun ucu dondu sanki sonumu sezdim
Ne gün doğdu ne güneş ayağım bastığımda
İki damla yaş düşse yaş donar yastığımda
Ağlasam ağlayamam gözlerimde yaş üşür
Sarılsam yorganıma zemheride kış üşür
Yeni kuzular geldi gidip yanına vardım
Gelenlerin hepsine bir bir köyünü sordum
Yusuf, sen nerelisin? Erzurumlu dadaşım
Bende Ispartalıyım, gel de otur gardaşım
Hasan, sen nerelisin ? Elazığ’lı gakkoşum
Gel sarılalım gardaş valla bu gün bir hoşum
Ali, sen nerelisin? Memleketim Bolu’dur
Bir kızım var Sakarya yârim Anadolu’dur
Gelenlerin çoğuna künyeler yazılmamış
Sanki kutuplardayız mevziler kazılmamış
Bu nasıl soğuk sanki gök kubbe yere indi
Gün şafağa takıldı güneş yoruldu dindi
Burada yıldızlar yok ay kayıp güneş söndü
Baktım nice yiğitler kar çiçeğine döndü
Gözler gördü rüzgârın dağla çırpınışını
Nasıl yazsam Mehmedin karda çırpınışını
Bir birine yapıştı çantada ekmek sular
Sarık külâh lerzedâr dondu demir namlular
Elimde kaldı mavzer bir kurşun atamadım
Buz tuttu ayaklarım uzanıp yatamadım
Beyaz kefen üstünde ölüme giden yolcu
Yatmışlar birer birer ilk ölen bizim kolcu
Anam kimi dip dibe kimi uzağa gitmiş
Gencecik yiğitlerde Bıyıklar yeni bitmiş
Ali, Hasan Yusuf’la Koyun koyuna donmuş
Çakallar etrafında üstüne kartal konmuş
Güneşin sönüp karın düşmeden donduğunu
Bur da gördüm kuşların ölüye konduğunu
Toprak altında değil karın altında başlar
Etrafımızda dönen çakallar ile kuşlar
Bir nida kopardım mı enginde dağlar inler
Vatan denil dimiydi gerisini kim dinler
Vatana hudut bildik dikili duran taşı
Sarıkamış dan selam sana Seyit onbaşı
Ana en son beyiti zorla yazdım yaprağa
Nice yiğitler düştü tekbir ile toprağa
Levh-i mahfuz kalemi yazdıysa bu bozulmaz
Toprak dondu taş dondu burda mezar kazılmaz
Artık kalemim dondu yazdım belki son anı
Bu gün tarihe düşen Sarıkamış destanı...
Yedi gardaşıma can veren nefesim var ya
Bir yanım Çanakkale öbür yanım Sakarya!
Mehmet’ler kar altında yattı Sarıkamışda ,
Doksan bin ay ve güneş battı Sarıkamışda.
HARUN YILDIRIM
Yorum Yapmak için Kayıt Olun veya Giriş Yapın
Mehmet Aluç
8 years ago
Seferi (Nurcan Bedir Ören)
8 years ago
Şahin Mutlu
8 years ago
Köksal CENGİZ
8 years ago
Harun Yıldırım
7 years ago