HİKMET-139      

 

Seher vaktde kobup yığlab nâle eyle    

Nâlişingdin yer ü kökler nevâ kılsun       

Hakka sığnıp köz yaşıngnı jâle eyle         

Andın songra Hak derdingge devâ kılsun            

               

Çın derdlikni Allah süyüp bendem dedi

Üç yüz altmış bakıp anı gamın yedi         

Melayikler yaşın alıp tuhfe kıldı

Kan yığlagıl yaşıng alıp güvah kılsun        

               

Yüz ming günâh sâdır boldı bilelmeding               

Tevbe kılıp dergâhığa kelelmeding         

Hizmet kılıp yahşı duâ alalmadıng           

Yazuklardın seni ne dep suvâ kılsun       

               

Bu âlemde resvâ bolup kan yutmasang               

Şeriatda tarikatda pir tutmasang             

Hakikatda cân u tendin pâk ötmeseng 

Gaflederdin seni ne dep cüdâ kılsun     

               

Erenlerni kılğanların kılalmasang             

Pirsiz yürüp vird ü evrâd bilelmeseng   

İsti'anet tilep duâ alalmasang   

Hâs buzruklar seni ne dep duâ kılsun    

               

Dâm-ı tezvir koyup halknı yoldın urdung             

Şeyhlik kılıp riyâ birle dükân kurdung    

İşret kılıp şeytân birle devrân sürdüng 

Didarığa seni ne dep revâ kılsun              

               

Lutfu kerem Hak yarattı sizler üçün       

Can-u dilde hizmet kılmay sizler zebun

Allah üçün bahs etermen tapkun sahun              

Napaklarga ne dep lutfın âtâ kılsun        

               

Keçe yatmay hâb-ı gaflet harâm kılsa    

Zikr-i kalb u zikr-i sırnı tamâm kılsa         

Ming bir atın tesbih etip kelâm kılsa      

Bende ne dep dergâhığa hatâ kılsun     

               

Emr-i marûf nehy-i münker bilip kılsa   

Yatsa kobsa bir Hudanı hâzır bilse           

Tâ ölgünçe Hâcesiğe hizmet kılsa            

Kuvvet berür anı ne dep dütâ kılsun     

               

Bi-namâz u bi-tâatke bermez kuvvet    

Fe'li zaif özi mayûb bermez himmet      

Rızkı nâkıs özi nâ-cins körmey devlet    

Ol fâsıknı dilin ne dep safâ kılsun            

               

Hayf âdem öz kadrini özi bilmez               Yazık,

Menlik kılıp yahşılarnı közge ilmez          

Hû sohbetin kurgan yerge kaçıp kelmez              

Ol bi-vefa ahde ne dep vefâ kılsun        

               

Adem olur fakîr bolup yerde yatsa         

Tufrak-sıfat âlem anı basıp ötse              

Yûsuf-sıfat birâderi kul dep satsa            

Kulnı kulı ol kün ne dep hevâ kılsun       

               

Şevki zevki muhabbetdin ayân kılğıl      

Aşıklarga ışk otıdın beyân kılğıl 

Hârlık zârlık meşakkatnı nişân kılğıl         

Çın âşıklar otdın ne dep hazer kılsun     

               

Allah deban otka kirdi Halilullâh               

Oşal otnı bostân kıldı körüng Allah         

Boynın kısıp yığlab aytdı Şey'en li'llâh    

Fakir miskin unda ne dep heva kılsun   

 

Hakk'a âşık sâdıkları yürür hılvet              

Tangla barsa Hakk kaşıda körer izzet     

Cennet kirip didâr körer ayş u râhat      

Pinhân yürer halkka ne dep riyâ kılsun 

               

Kul Hâce Ahmed derd-i hâlet peydâ kılğıl            

Cân u dilni Hak yolıda şeydâ kılğıl            

Derdin tartıp rûz-ı mahşer gavğa kılğıl   

Derd bolmasa Mevlam kimge şifâ kılsun